Όνειρο καλοκαιρινό μ έναν μπερμπάντη ήλιο να λούζει τις φτερούγες του με άρωμα λεβάντας και τις προσδοκίες μου με αλλεπάλληλα λιογέρματα.
Με μια τρελαμένη τζιτζικίνα στη αγριομουριά να νομίζει η καψερή, πως το μονότονο της άσμα είναι η άρια ''Casta diva'' του Bellini.
Με τον θεό του μεσημεριού αραγμένον στη διπλανή ξαπλώστρα να διαβάζει το ''Άξιον Εστί'' του Ελύτη κλέβοντας πονηρά τη παγωμένη βυσσινάδα μου,
την ώρα που η ιδρωμένη βιγκόνια μου στο μπαλκόνι αποζητά απεγνωσμένα ένα τόσο δα φιλί απ' τη σκιά μου.
Και να 'χεις την αύρα της Φολέγανδρος ανεβαίνοντας τον κίτρινο λόφο να ευαγγελίζεται με της στεριάς τ' αγέρι, ζαλισμένη απ το θυμιατό του παπα-Σταυρί.
Κι ακόμα, λίγο πιο πέρα το έρημο βραχονήσι μου απέναντι στις θαλασσινές σπηλιές με χαραγμένα στο κορμί τους τα κρυφά χάδια των ερώτων μου.
Ο παλιός πέτρινος φάρος που 'χει ανοίξει κουβέντα με το μικρό, λευκό σαν περιστεριού ψυχή ξωκλήσι του Άη Νικόλα, για τον... έρανο λέει που ανήγγειλαν οι εφορίες για κάποιον ΕΝΦΙΑ.
Και το... απαρηγόρητο καλντερίμι του Μηνά στην Αντίπαρο, που το Σμαρώ ξέχασε να ποτίσει το λατρεμένο του νυχτολούλουδο.
Μα πιο πολύ, εκείνο το απίστευτο τραπέζωμα στο μποστάνι του καπετάν Χρήστου απ τον Σκόπελο της Λέσβου, με λαδοτύρι Μυτιλήνης, σαλάτα από είκοσι ένα ζαρζαβατικά, μυρωμένο ούζο Πλωμαριού, και... και... και... αυγοτάραχο από χταποδομάνα, λεχώνα πια, τηγανισμένο ελαφρά στο λίπος του, τον πιο σπάνιο, τον πιο ακριβό, τον πιο νόστιμο, τον πιο μυρωδάτο και τον πιο τιμητικό μεζέ, που μπορεί να προσφέρει ντόπιος σε καλεσμένο του!
Ουφ, τι λύτρωσης ζέστη ρε παιδί μου;... Ελληνικό καλοκαίρι σίγουρα θα 'ναι, αλλά μήπως υπάρχει άραγε και κάποιος ξεχασμένος Ελληνικός... παράδεισος;...
Όλα παίζουν σκέφτηκα, θα το ψάξω και θα σας πω... Όταν με το καλό... ξυπνήσω.
Γαβρίλης Ιστικόπουλος / ''Kαλοκαίρια του oνείρου'' - Μικρά ποιητικά διηγήματα 27 - 8 - 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου