ΝΙΚΟΣ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗΣ " Μια άλλη πανσέληνος "

Βυθίζομαι κι απόψε στη σιγαλιά
και κλέβω μια πνοή
απ’ την ανάσα του ανέμου,
να μερώσω τα σπλάχνα μου…

Ο άνεμος!
Αχ πως τον ζηλεύω!
Πηγαίνει παντού…
Πριν από λίγο, πέρασε για μια στιγμή
απ’ τα περβόλια με τις λεμονιές
και γέμισε αρώματα!

Ο άνεμος!
Ετούτος ο νυχτερινός επισκέπτης
θέλει να γίνουμε φίλοι!
Με καλεί να ταξιδέψω μαζί του,
να βρούμε τις νεράιδες
κάτω στην ακροποταμιά,
που καθρεπτίζονται, φεγγαρόλουστες,
στ’ ασημένια νερά.

Έχει φεγγάρι απόψε!
Το βλέπεις ανάσα μου;
Κοίτα πως λάμπει!
Σαν τα μάτια σου όταν
με κοιτάνε!

Όχι δε θ’ ακολουθήσω τον άνεμο!
Κι ας χορεύουν οι νεράιδες γυμνές
πάνω στα νούφαρα,
κρεμασμένες από τις άκρες
των φεγγαραχτίδων!
θα μείνω να κοιτάζω τα μάτια σου
εκεί ψηλά στο φεγγάρι !

Χαμογέλασε!
Να γίνει ακόμη πιο φωτεινό!
Χαμογέλασε
κι είναι το γέλιο σου
πανσέληνος στις ψυχές μας απόψε!

Νίκος Ταβουλάρης