ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ " Αλλ’ όχι εκείνην "

Μετεωρίστηκα ανάμεσα στο σώμα της
και το πνεύμα της ώρες έξι μόνο.
Ώρες έξι. Κλοπή εκ της αιωνιότητας.
Κι ύστερα ήρθε ο άλλος ο χρόνος,
ο υπαρκτός επί των πραγμάτων και των αιμάτων,
ο αδίσταχτος επί των ψυχών,
ο εμποράκος των αναμνήσεων,
ο κακεντρεχής έναντι των υπάρξεων όλων.
Και της δικής μου.
Με το πρόσωπο μιας άλλης γοητείας
ένας άγγελος-δαίμονας,
μεταξύ νύχτας και αυγής,
μου έκλεψε τα κλεμμένα από την αιωνιότητα.
Αλλ’ όχι εκείνην από την ψυχή μου.
Ανίκανος πια ν’ ασπασθώ την Άνοιξη,
μονομερώς θα την προσκυνώ
ενώπιον των χρωμάτων και του φωτός.
Μονομερώς μες στο πηλίκον
του μέλλοντος προς το χθες.
Κατ’ Εικόνα μου, καθ’ ομοίωσή μου
η μοναξιά μου, Άνοιξή μου.

γ.π.κ-δρ.

Από την "Πήγες αλλού. Τραγούδια κι όνειρα για μια μικρή Ερωτούλα"