Ελαμπε στο δρομο μου
Φεγγαρακι δυο μερω...
σταλαγματια χρυσαφενιου αμφορεα σε πελαγο σιωπης,
σιδερο που λατρεψε τον ακμονα του,
φυλαγμενη ανασα σε καιρους επικινδυνης επιφανειακης νηνεμιας...Απνοια!
Οσα δε χωρεσε η φωτια μου τα γεμισε η σταχτη μου.
Κι ας εκλεισα το μανταλο νωρις! Το σκοταδι χυθηκε ορμητικο αναμεσα απ' τις γριλιες κι επεσε ολο πανω μου.
Ειπε πως με χαιδεψε ...μα εγω δεν το δα.
Ειπε πως μου μιλησε μα εκανα πως δεν τ' ακουσα.
Ειπε πως με φιλησε μα εγω στεκομουν με σφραγισμενα χειλη.
Κι ετσι εμεινα εκει!
Πυρωμενη πετρα στο μαυρο του αφηρημενου συμπαντος.
Κι ας εκλεισα το μανταλο νωρις! Το σκοταδι χυθηκε ορμητικο αναμεσα απ' τις γριλιες κι επεσε ολο πανω μου.
Ειπε πως με χαιδεψε ...μα εγω δεν το δα.
Ειπε πως μου μιλησε μα εκανα πως δεν τ' ακουσα.
Ειπε πως με φιλησε μα εγω στεκομουν με σφραγισμενα χειλη.
Κι ετσι εμεινα εκει!
Πυρωμενη πετρα στο μαυρο του αφηρημενου συμπαντος.
Να ξερεις...
Οτι με γλυτωσε απ' την πτωση μου ηταν η λαμψη μου εντος.
Οτι με γλυτωσε απ' την πτωση μου ηταν η λαμψη μου εντος.
Εντος...
Μ εις τον κυβο
Στο παρακάτω βίντεο ακούμε την ίδια τη Μαργαρίτα Παλαιολόγου να διαβάζει το ποίημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου