ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΚΟΥΜΑΡΓΙΑΝΟΥ " Όλ’ αυτά που μας έφτιαξαν, μας σμίλεψαν, έγιναν πανιά, κουπιά και μας πάνε! Όλ’ αυτά, που άλλους τους μπατάρισαν κι άλλους τους πήγαν σ’ ασφαλή και μεγάλα, όμορφα, τρανά λιμάνια!!! "

    Ξέρετε κάτι; Πιείτε το καφεδάκι σας και αν καπνίζετε, πάρτε και μια ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο σας. Θα σας πω αυτό που σκέπτομαι και νιώθω, κι ας είναι και κοινότυπο και χιλιοειπωμένο, ας είναι και χιλιοτραγουδισμένο! Σκόρπιο, απλωμένο σε πολλά, λυπημένο και χαρούμενο μαζί. Στα δαχτυλίδια του καπνού βρίσκονται όλες οι αλήθειες κι όλα τα όμορφα. Κι αν δεν καπνίζετε, δείτε τις χαραγματιές του χρόνου στα χέρια, στα μάγουλα, στα μάτια σας. Δείτε τα, ταξιδέψτε μαζί τους και βρείτε τις εικόνες, που κάποτε σας γέμιζαν τις ώρες, τις στιγμές, τα δευτερόλεπτα. Πολλά κομμάτια από σπασμένα ποτηράκια, που μας τραγουδά κι ο Παπάζογλου, κι όλα μικρά καθρεφτάκια από γέλια, δάκρυα, αναστεναγμούς και ντέρτια, λαχτάρες αγάπης και παιχνίδια. Όλα κομμάτια της ζωής μας, όλα ένα γαμώτο, όλα ένα ταξίδι, όλα ένας ιδανικός προορισμός, όλα μια ευχή που περιέχει κρυμμένη και μια κατάρα. Σχεδία του Οδυσσέα το σκαρί μας, η Ιθάκη ο προορισμός μας, οι Λαιστρυγόνες κι οι Κύκλωπες τελικά οι σύντροφοί μας, για να κάνουν το ταξίδι μας γεμάτο ενδιαφέρον. Μια Κίρκη να μας γελά, μια Καλυψώ να μας γοητεύει, ένας Ποσειδώνας να μας περιγελά, να μας ταλαιπωρεί και να μας θυμίζει ειρωνικά πως είμαστε λίγοι και μικροί. Μια αναπνοή, ένα φύσημα, ένα «αχ και φύγαμε»! Μόνοι! Με τα όνειρά μας! Τις ευαισθησίες μας! Όλ’ αυτά που μας έφτιαξαν, μας σμίλεψαν, έγιναν πανιά, κουπιά και μας πάνε! Όλ’ αυτά, που άλλους τους μπατάρισαν κι άλλους τους πήγαν σ’ ασφαλή και μεγάλα, όμορφα, τρανά λιμάνια. Μία στροφή σ’ ένα ζεϊμπέκικο οι αποφάσεις μας. Ένα τίναγμα του σώματος ψηλά που παίρνει και τη ψυχή μαζί. Μάτια κλειστά στο χορό και στο στροβίλισμα, γιατί πάντα έτσι ήταν! Στην αφετηρία και στο φινάλε, μόνοι πάντα τραγουδούμε και χορεύουμε, άσχετα αν τα παλαμάκια είναι των άλλων! Τα τραγούδια, τα χαρούμενα ή τα πένθιμα, τα τραγούδια του κόσμου ετούτου, μη γελιέστε, είναι πάντα τα δικά μας τραγούδια. Η ιστορία μας! Μόνο που δε θα βρεθεί κανείς να την πει! Θα την ξέρουμε εμείς και μόνο! Εμείς και η καρδιά μας! Καλύτερα; Χειρότερα; Κανείς δε ξέρει! Κι αν την έβρει, χαλάλι του, και ας την πει!
Ιφιγένεια Κουμαργιανού