Εκείνη την Άνοιξη
τα φυγόδικα πουλιά
επαναπατρίστηκαν
στα ποιηθέντα φύλλα του Έρωτα ,
στα ράμφη κρατώντας
άζυμα φιλιά ,
τρυφερά να τ΄ αποθέσουν
στα χείλη σου Αγάπη .
Κι εκείνη την Άνοιξη ,
ο ήλιος απέδρασε της Ακινησίας
και χαμηλώνοντας ,
με τις αχτίδες του τύλιξε
τα σώματα
σε άγια φωτιά αγγιγμάτων...
Και βυθιστήκαμε Αγάπη
στην Έκσταση των κορμιών
όπου λύπη και δάκρυ δεν υπάρχει ,
όπου το Εγώ και το Εσύ ,
στο Εμείς υφάνθηκε
Θεού απροσμέτρητου ...
Εκείνη την Άνοιξη
σου ζητώ Αγάπη
να μου την φέρεις πίσω ,
πριν ο χρόνος κατατμηθεί
και οι Αυλητρίδες ημέρες
σε βήματα λευκού Χειμώνα ξεπέσουν...
Νίκος Δημογκότσης
Εξαιρετικά τρυφερο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο κι αληθινό Πάντα την άνοιξη η αγάπη ανθίζει και τα συναισθήματα ξεχειλίζουν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτούτος ο ποιητής είναι μια Άνοιξη μόνος του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή