ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΕΙΝΑ " ΛΗΘΗ "

   

Simon Cheung -  photo

Ύπουλο φίδι η αρρώστια

δαγκώνει αθόρυβα το παρόν,

ναρκώνει το ανοχύρωτο σώμα.

Στα μουδιασμένα μάτια,

φαντάζουν άγνωστες θολές σκιές

τ' αγαπημένα πρόσωπα.

Τρεμοπαίζουν νυσταγμένα τα βλέφαρα,

τα εντός απλώνονται εκτός

κι αντιστρέφονται οι κόσμοι.

Σε παράλληλο σύμπαν

φυλακισμένος, κοιτάει,

μα δε βλέπει σύντροφο ζωής.

Το στόμα μηχανικά προφέρει

τα οικεία ονόματα,

αλλόκοτοι εισβάλλουν 

οι ήχοι στ' αυτιά,

χέρια και πόδια αργοσαλεύουν.

Σα σε βάλτο πηχτό,

κουρνιάζει το μυαλό

σε πρωτινές θύμησες

διαγράφοντας αμετάκλητα

την τωρινή μνήμη.

Μαδάνε ένα ένα τα πέταλα

της ανθρώπινης αξιοπρέπειας

και μόνο όταν παύει η καρδιά

- τι ειρωνεία! - 

γυρνάει στην εστία του

ο ταξιδευτής της λήθης.