ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ «Κάπου υπάρχει κενό»

 Igor Morski - art

Κάτι μικρό που σου'χα τάξει θα στο δώσω
όταν κουρνιάσουμε μες στα ψηλά τα βράχια
θα μείνω αξόδευτος για να σε αναπνέω
σαν τα μυρώματα των πρώτων μονομάχων

Η ομορφιά σου την αυγή θα'ναι για μένα
βουβός προάγγελος των ξένων βασιλείων
φωνές θα πνίξω μες την πεινασμένη γη σου
απ'τις σταχτιές σου χαρακιές ψηλά στην πλάτη

Όσοι ψηλώνουν στα θολά τους ενυδρεία
χαμένα δώρα διαφεντεύουν στις νεφέλες τους
μα ο στερημένος από φως γυρίζει πίσω
να πλάσει μύθους απ'τους ρόζους των καημών

Από παιδί μόνο σημαίες κουβαλούσα
με τη γροθιά του μαύρου πάνθηρα στον κόρφο
από τα δώρα τ'ουρανού στης γης την άρνηση
ώσπου κερμάτιζα ψυχές στην τιμωρία

Είναι πολλά τα ξεχασμένα μας τραγούδια
κι οι ποταμοί παύουν να σμίγουν τα νερά τους...

© Τάκης Χρονόπουλος(14 Μάη 2016)