ΦΡΑΓΚΙΑ ΙΩΑΝΝΑ " Η ΛΕΞΗ - ΚΛΕΙΔΙ "

Ήταν μια φορά ένας άντρας που αγαπούσε πολύ τα τριαντάφυλλα. Τα φύτευε, τα πότιζε, τα χάιδευε, τους τραγουδούσε... κι αυτά μοσχομύριζαν και του 'λεγαν ευχαριστώ με χίλιους τρόπους.

Όμως αυτός ο άντρας είχε ένα παράπονο. Ήθελε να φυτρώσει ένα τριαντάφυλλο στη ρημαγμένη ψυχή του, να βυθίζεται μέσα της και να το νιώθει να σκορπάει μοσχοβολιά στα κατάβαθα του είναι του.

Τίποτα δεν κατάφερνε, ερημιά. Έσκαβε στην ψυχή του, δήλωνε την αγάπη του, υποσχόταν πως μόλις το τριαντάφυλλο ξεμύτιζε σε μια σκιερή γωνιά, θα έκανε τα πάντα για να το δει να μεγαλώνει.

Μια μέρα πήρε τη μεγάλη απόφαση και πήγε στη μάγισσα. "Εσύ, ξέρεις" της είπε, "τι να κάνω για να φυτρώσει στην ψυχή μου ένα τριαντάφυλλο;"

"Και τι έκανες μέχρι τώρα, που απέτυχε να το κάνει να φυτρώσει;"

"Όλα τα έκανα! Κι αυτό ξέρει την αγάπη μου, γιατί δεν μου κάνει αυτή τη χάρη;"

"Κάτι σου ξέφυγε, δεν μπορεί, πάντα υπάρχουν τρόποι να φυτρώνουν τριαντάφυλλα στις ψυχές των ανθρώπων".

"'Ομως, η αγάπη μου, η μεγάλη αγάπη μου, δεν φτάνει..."

"Σκέφτηκες ποτέ πως ακόμα και μια μεγάλη αγάπη μπορεί να εμποδίζει το ξεμύτισμα ενός τριαντάφυλλου; Πήγαινε σπίτι, βυθίσου μέσα σου και πες μια λέξη μαγική, με όλη σου τη δύναμη".

"Ποια λέξη;" ο άντρας κρεμάστηκε από τα χείλη της μάγισσας.

"Αυτή που μέχρι τώρα δεν είπες, νομίζοντας πως το τριαντάφυλλο μπορεί να τη φανταστεί. Έτσι είναι, καλέ μου. Κάποια λέξη ανοίγει πάντα μια πόρτα, αλλά αν δεν ειπωθεί, ποιος να τη μαντέψει;"

.

Η μάγισσα χάθηκε κι ο άντρας γύρισε συλλογισμένος στο σπίτι του. Πήγε στην αγαπημένη γωνιά, έκλεισε τα μάτια και βυθίστηκε στο σκοτάδι της ψυχής του. Περίμενε λίγο, απόλυτα συγκεντρωμένος στο σημείο που ποθούσε να δει το τριαντάφυλλο. Κι η λέξη ήρθε, και τη φώναξε με λαχτάρα:

"Σου επιτρέπω!"

Και το τριαντάφυλλο άνθισε.

Ιωάννα