ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ – ΦΙΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK - Α ' ( Α- Ζ )

Ποιήματα και κείμενα που "αλιεύτηκαν " από το facebook την ημέρα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 

Οι  πίνακες που συνοδεύουν τα κείμενα είναι του Christian Schloe

ΠΟΛΑ ΒΑΚΙΡΛΗ  -  ΓΥΝΑΙΚΑ

Απ' το πλευρό του πλασμένη
συμπλήρωμα γεννήθηκα
στις πλάτες μου κουβάλησα
πόνο και δάκρυα
καημούς και ξενύχτια
στο άγρυπνο κρεββάτι μου
οι ώμοι μου κυρτώσαν πρόωρα
και θρύψαλα γίναν τα γόνατά μου
στις ανηφοριές της ζήσης μου
γυρεύοντας ολοένα
το λιμάνι της προσμονής.

Στο περβόλι της ψυχής μου
βαθιά φύτεψα την ελπίδα
να ριζώσουν οι τοίχοι του σπιτιού
και γεννήματα του δίκιου
να θερίσουν οι κόρες
και ο γιοι του αύριο.

Είμ' εγώ η μάνα η Παναγιά
η ωραία της Τροίας Ελένη,
η Δανάη, η Δήμητρα, η Αφροδίτη,
η Σουλιώτισα του Ζαλόγγου
κι η εκτελεσμένη Ηλέκτρα Αποστόλου.

Στα χέρια μου την αγάπη
όλου του κόσμου κρατώ
δώρο πανάκριβο
για να σας τη χαρίσω.

ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΣΙΛΑΤΟΥ  - ΠΑΥΩ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γδάρε τα μύχιά μου

τον πόνο κείνης να βιώσω

που ‘χασε το σπλάχνο της.

Ατάιστη άφησέ με

να λιμοκτονήσω 

γάλα να μη γεννώ πια.

Βούλιαξε την ψυχή μου

στην αντάρα της θάλασσας

το κλάμα μου να θαφτεί.

Φορεσιά από μπαλώματα ντύσε με

η παγωνιά να φτάσει στην καρδιά

θραύσματα το χώμα να σπείρω.

Απαγχόνισε τη δυσμορφία της θλίψης

μαζί να πέσει η μάσκα του ψεύτικου χαμόγελου

η θαλπωρή να καεί μαζί της 

ανήμπορη αφού είμαι να σε χαροποιήσω.

Τα τραυματισμένα μου φτερά

δια-χώρισε από τη σάρκα

αφού θύμα του ανελέητου μένους 

της πατρίδας μου έγινα.

Σαν η ώρα έρθει η τάξη και το δίκαιο

να κερδίσουν τον πόλεμο στον κόσμο των θνητών,

θα γιορτάσω σ’ έκταση μεθυσμένη τη γυναίκα.

ΟΒ 8/3/2016

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΑΚΗΣ - Γυναίκα 

Γυναίκα ...
Ασπίδα της νύχτας ξεχασμένη σε δρόμο έρημο.
Χαμόγελο πίσω από ένα άδειο καθρέφτη.
Τρύπα στη σιωπή της μέρας
Λέξη λειψή σε τετράδια εφηβικά.
Άλογο ιδρωμένο με μάτια ζόρικα .
Στάλα, που καίει τα μάτια του φαντάρου στη σκοπιά.
Φωτογραφία στη φυλακή, καλά διπλωμένη στα τέσσερα και στα οκτώ.
Ουρλιαχτό ενός αγγίγματος κάτω από το τραπέζι .
Τζάμι κορνίζας γεμάτο με τα χνάρια των δαχτύλων μας .
Σώμα φτιαγμένο κάθε φορά απ’ την αρχή.
Μυρωδιά ενός άπλυτου θεού.
Φως πίσω από μια βαριά κουρτίνα.
Φλεβίτσα ζωντανή στα ακροβλέφαρα.
Μικρή, γυμνή θηλή του αγγίγματος μου.
Μουσική από τύμπανα .
Μικρός λυγμός.
Δρόμος, που κρέμεται από τα μπράτσα αντρών σε ξενυχτάδικο της εθνικής οδού.
Πανοπλία ιππότη που παίζει χιονοπόλεμο.
Σιωπή μιας μάνας στο πρώτο αχ της κόρης της .
Σκισμένη φωτογραφία, που απλώνει τα κομμάτια της, μέσα σε κουβέντες αντρικές.
Ψίθυρος ανάμεσα σε αρχαία κιονόκρανα.
Σάρκα που γεμίζει άδεια βήματα.
Τριγμός απ' το πέταγμα μιας πεταλούδας.
Ανάσα πάνω σε σεντόνι τσαλακωμένο.
Χαχανητό ενός αγγέλου, που κουτσομπολεύει τα μελλούμενα

γ.β.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

Οι γυναίκες μας ζεστές.Ώριμες.
Όμοιες νυχτερινές οπτασίες των οροπεδίων.
Νύμφες ελαφροπερπατούσες,
γεμάτες ζουμερή επίγνωση,γεμάτες ζωντανή ουσία.
Γεμάτες ζωή ακόμα κι όταν οι ρυτίδες χύνονται
στα αρωματισμένα απ΄τον ήλιο και το χώμα της Ελλάδας
ήρεμα και ζεστά τους πρόσωπα.

Γεμάτες ζωή και γαλήνη στη πρώτη σκέψη.
Μεγαλωμένες περηφάνιες γεμάτες με αξίες
που χάνονται στα μυστικά δρομάκια,
μιας ετοιμασμένης από παλιά γιορτής .
Μανάδες με ατελείωτα παραμύθια στη ποδιά τους,
με ατελείωτη αγάπη στη καρδιά τους.
Μανάδες γλυκιές σα το Παράδεισο.
Μανάδες λαμπρές,σα το φως της Λαμπρής το αναστάσιμο.

Γυναίκες κεραυνοί ανελέητοι.Γυναίκες χαρμόσυνα μηνύματα
στη φωτιά της χειμωνιάτικης νύχτας.
Γυναίκες όλα τα χρώματα και όλα τα αρώματα του Θεού
στο γιορτινό ανθοστόλιστο τραπέζι.
Γυναίκες με ονόματα αιώνια ικανά από μόνα τους,
να σπείρουν ζωή και σοφία.
Γυναίκες με ονόματα ικανά να σπείρουν αν χρειαστεί
αγκάθια στο δρόμο των εχθρών των αγαπημένων τους παιδιών.

Με μελιστάλαχτα τραγούδια μεγαλώνουν τους ήρωες που θα΄ρθουν.
Με προσευχές ψυχοκινούμενες στρώνουν τα γιορτινά τραπέζια.
Με όνειρα ανείπωτα στολίζουν τα βραδινά τους φορέματα.
Με ήρεμα πρόσωπα περνούν απέναντι.
Στο πόνο των παιδιών τους,ασπίδες αμφίπυρες.
Με ήρεμα πρόσωπα,και παγωμένα χέρια,
θα φτάσουν εκεί που πολεμούν οι άντρες.
Οι άντρες τους...

Και τρέμουν...Τρέμουν οι γυναίκες μας
μη τυχόν και κρατήσουν λιγότερο το σπαθί του χρέους,
μη δουλέψουν λιγότερο τη γη των προγόνων τους.
Τρέμουν μη φανούν κατώτερες των περιστάσεων.
Τρέμουν μήπως στα μάτια δείξουν κόπο.
Τρέμουν μη τρέξουν δάκρυα στα χέρια των σπλάχνων,
που κοιμούνται στη γαλήνια αγκαλιά τους.

Δε φοβούνται...Δε φοβήθηκαν ποτέ.
Θα κρύψουν το αίμα στα μάτια.
Θα κρύψουν το πονεμένο ιδρώτα στους κροτάφους.
Θα κρύψουν το διαμαντοστολισμένο τους δάκρυ,
στη περήφανη καρδιά τους.
Δεν υπολείπονται φωτός...Είναι μανάδες Ηρώων.
Είναι γυναίκες μεγαλωμένες στην αύρα του καλοκαιρινού φωτός.
Είναι γυναίκες καλοκαίρια!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ποιητική συλλογή "ΔΙΟΡΑΣΙΣ"

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΓΙΑΝΝΟΥΣΑ

..χωρίς να γιορτάζω...αγωνίζομαι για όλα αυτά που αφορούν στον άνθρωπο....για όλα αυτά που απομένουν να πραγματωθούν...για όλα αυτά που το "η" δηλώνει τη μεγαλοσύνη της θηλυκότητας τους ... "η Παναγιά", "η Αγάπη", "η ωραιότητα", "η πίστη","η αφοσίωση" , "η Ελευθερία" , "η γενναιότητα", "η σοφία", "η πραότητα", " η αλληλεγγύη", "η συνεργασία", "η ανάσταση", "η υπομονή", "η εμπιστοσύνη", "η πρόοδος", "η ανακάλυψη","η ειρήνη", "η.......", η ΖΩΗ...

ΜΑΡΙΑ ΓΚΟΥΜΑ 

Λευκοντυμένο κορίτσι Παρθένας λουλούδι Έρωτα τραγούδι

Σε νότες μωβ Σε στίχους καθαρούς Με βιολί Stradivarious

Το σφεντάμι ζωντάνεψε Μεγαλώνει αργά Περιμένει τη στιγμή

Στα δάχτυλα του κοριτσιού ηδονή σκορπά χάδι ανέμου

Κόπηκε η χορδή Άναρθροι ήχοι Αιμοραγεί

Γυναίκα φωνή σταθερή βήμα αποφασισμένο

Γνωρίζει... Θα καεί Θα πονέσει

Μαύρα φορά εσώρουχα ταμένα στον έρωτα

Η ανάσα κραυγή τη στιγμή στου τέλειου της κορυφής πλάτωμα

Φως τυλίχτηκε αναδυόμενη στο υγρό σεντόνι

ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ 

Γυναίκα πλάσμα ονειρεμένο χιλιοτραγουδισμένο σε στίχους ποιητών από ζωγράφους σώμα λατρεμένο εύπλαστη ύλη στα χέρια των γλυπτών.

Χιλιάδες χρόνια μεταφέρεις στην ψυχή σου τα πιο μεγάλα του κόσμου μυστικά. Στα δουλοπάζαρα, στη βία ηγεμόνων, στην απληστία των αντρών, στη μοναξιά, δεν μπόρεσε κανείς να σου χαλάσει του σώματος και της ψυχής την ομορφιά.

Μητέρα των παιδιών όλου του κόσμου εσύ χαρίζεις την ανάσταση στη γη, με επιμονή κι αμέτρητη αντοχή του πόνου ανανεώνεις και χαρίζεις την ζωή.

Γυναίκα πλάσμα ονείρου λατρεμένο όσο υπάρχεις στο σύμπαν θα υπάρχει ομορφιά η άνοιξη στη γη θα ευωδιάζει ο ήλιος χρώματα θα δίνει λαμπερά.

Μείνε γλυκιά ευαίσθητη και ωραία, μη σε σκιάζουν τα ένστικτα των αντρών η βίαιη δειλία της ψυχής του άντρα δεν έχει θέση στον δικό σου ψυχισμό.

Μην ακυρώσεις την πανέμορφή σου φύση νιώσε τον έρωτα με την δική σου την καρδιά αγάπησε βαθειά την ύπαρξή σου κι ο κόσμος θα βαδίζει σταθερά!

Σταύρος

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΛΑΤΩΝ ΔΕΛΤΑ - Στη γυναίκα

Ω γυναίκα, γυναίκα
πως να σε πω
και πως να σ’ ονομάσω;

Εσύ είσαι πάντα η δυνατή
και πάντα στάζεις μέλι.
Ω γυναίκα των αιθέρων
ερωτικό ψιθύρισμα
και της βοής των αιώνων
το γλυκοτράγουδο αηδόνι.

Είσαι των νηπίων η τροφός
της ηδονής το σκεύος.

Είσαι του γέροντα βοηθός
του σκοταδιού το φέγγος.

Είσαι οπτασία αυτόφωτη
της εκκλησιάς στασίδι.

Είσαι η πρωινή δροσοσταλιά
νερό του διψασμένου.

Είσαι η μουσική των τζιτζικιών
δροσιά το καλοκαίρι.

Είσαι των νιων ονείρωξη
των ποιητών η μούσα.

Είσαι η μάνα μας η γη
η κόρη μας η αύρα.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΕΜΠΕΡΔΕΜΙΔΟΥ

Έαρ

Έαρ μοναδικό

Γυναίκα πλάστηκε

για να ξανά πλάσει 

από την πηγή 

του χάους 

με πόνο 

με δάκρυ 

με έρωτα 

το σώμα της 

φίδι 

Ανεξήγητο 

μερονυχτίς

τα χέρια της 

αγάπης χαϊδεύει 

το ένα μες το άλλο

Με γιασεμιά 

να σου φορέσει 

καινούργια 

ρούχα 

να σου στολίσει 

με ένα φιλί

στο στόμα 

ζωής 

Για πάντα θα

στέφεται να 

σε αγαπήσει

Μόνο ο αέρας 

η θάλασσα 

μπορεί 

να την τυλίξει 

για να αφήσει 

πίσω στην νύχτα

τα ξέμπλεκα 

μαλλιά της

Έαρ

Γεωργια Δεμπερδεμιδου

8.3.2015

ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ  "ΓΥΝΑΙΚΑ"

Ξαφνικά
ξεχύθηκε
πάλι
τ' αφροντυμένο
Όνειρο
μέσα μου,

που πάντα
απαλόγερνε
άβρεχτο
στη Θάλασσα
του κορμιού σου

κι' ενα
αμακιγιάριστο
κύμα
απ' το μαγικό
χάδι σου,

θυσιάστηκε
στο Φιλί,

στης σαγήνης
το δίχτυ,

αβύθιστος
να πνιγώ,

στα
χείλη
της
απλησίαστης
ομορφιάς
Σου...

Άγγελος Δημητρόπουλος

ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ

Σε αγαπώ γιατί από την μήτρα σου εκπορεύθηκα
Σε αγαπώ γιατί από τα στήθη σου γαλουχήθηκα
Σε αγαπώ γιατί μες στην ψυχή σου εκκαμινεύτηκα
Σε αγαπώ γιατί πάνω στο σώμα σου ερωτεύτηκα.
Σε αγαπώ γιατί μέσ' απ' τη γέννα σου συνεχίστηκα.
Σε αγαπώ γιατί μαζί σου προς τον Παράδεισο εκδιώχθηκα
Σε αγαπώ γιατί χωρίς εσένα δεν θα ήμουν.

γ.π.κ-δρ.

(ανεξαρτήτως επετείου σε αγαπώ..)

ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ - ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Γεννήθηκα γυναίκα!! Ο Δημιουργός, με προίκισε πολύ!!
Η δύναμη μου κρύβεται στα χείλη!!Στο δικό μου το φιλί!!
Οπως κι αν το προσφέρω,άπαντα μπορεί να θεραπεύσει,
από την γέννηση του ο καθένας το ζητά να γαληνέψει!

Φιλί της μάνας!Φιλί της αδερφής! Φιλί της ερωμένης!!
Φιλί στο μάγουλο,φιλί στο μέτωπο,φιλί στο στόμα!
Είμαι γυναίκα!!Στυλοβάτης της ζωής,της οικουμένης!!
Αναγεννώ τον κόσμο μας,του δίνω χρώμα!!

Γεννήθηκα γυναίκα!!!Είμαι εγώ,που ότι αγγίξω το αλλάζω!!
Είμαι εγώ που τα πιο έντονα αισθήματα σου βγάζω!
Εχω καριέρα,οικογένεια,αμέτρητα καθήκοντα μα και υποχρεώσεις!!
Στέκομαι δίπλα σου ισάξια,επιθυμώ τον σεβασμό σου να μου δώσεις!

Έχω κι αλλού κρυμμένη δύναμη εκτός απ'το φιλί μου,
στην πίστη μου σε μένανε και στην υπομονή μου!!
Για δες με τι κατάφερα, στο διάβα μου στον χρόνο!
Ολα αυτά τα κέρδισα με κόπο,με μαρτύρια και πόνο!!

7/3/16 ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ



Διαβάστε το Β '  μέρος  ( Ι - Ν ) εδώ 
Διαβάστε το Γ- μέρος ( Π - Ω ) εδώ