Της δόξας τα σκαλιά αν θες, φίλτατε να ανέβεις
πρέπει τη προυπόθεση, ετούτη να τηρείς
να μάθεις τα αυτιά άλλων, διόλου να μη χαιδεύεις
και στις πλατείες αγυρτών .. άγιους να μαρτυρείς.
Πρώτο σκαλί η ζήλεια και στο δεύτερο η χλεύη
στο τρίτο είν' η έπαρση, που ξέρει να ιστορεί
στο τέταρτο ο έπαινος, θα σε παραμονεύει
με φίλο το χαμόγελο, που πάντα λοιδωρεί.
Στο πέμπτο η αναγνώριση, που τάχα ξαποσταίνει
στο έκτο η απογοήτευση, για λίγο θα σταθεί
με ένα σου αδράσκελο, αν πέψεις πέφτ' η χλαίνη
και απ' αυτό το πόλεμο, για πάντα θα χαθεί.
Στο έβδομο το δάκρυ με το αίμα θε να δώσει
θαρρώ μια πλήρη φώτιση, και τ' άλλα ν' ανεβείς
το όγδοο, το ένατο, το δέκατο, θα στρώσει
στο διάβα σου πικρόκλωνα, σαν .. άλλος ασεβής ..
Το πόνο θε να συναντάς, την όποια κακουχία
το στέφανο μη σκέφτεσαι, αξίζει να στεφθείς
ή των συνάδελφων οιμέ, ευγένεια, αλληλουχία
μάθε: απογοήτευση τους πρέπει να γευθείς.
Να ξέρεις μετά θάνατο, πως θα σε σεβαστούνε
ή λίγο πριν τα μάτια τους, σφαλίσουνε στερνά
ίσως κουβέντα βράβευσης, για σένανε να πούνε
για δε μυαλώνει ο άνθρωπος, μήτε όταν γερνά.
Ετούτη σκάλα φίλε μου, θα πρέπει να ανέβεις
και αν το χαμηλότερο, σκαλί εσέ θωρρά
κάνε το πρώτο βήμα και για κορυφή οδεύεις
στην ανηφόρα των τιμών κ' αίνων την αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου