Κι εσείς,
που με ταΐζετε έγχρωμες αυταπάτες,
σεις, οι πνευματώδεις και ιδεοληπτικοί,
που με τις ψευδαισθήσεις σας
ανακατανέμετε τη δόξα,
σεις οι ταλαίπωροι επιβάτες
της κάλπικης ταχείας σας,
υποτελείς πως είσαστε να ξέρετε.
Εντάξει, εγώ είμαι
μια ανόητη ρομαντική,
μια τροφός της ουτοπίας,
έχω έναν αλύτρωτο καημό
κι ένα παράφορο γινάτι
πως ακόμα δε σακατευτήκαν
οι φυλές ολοσχερώς
και πως ακόμα η ποίηση ρεμβάζει,
εντάξει, εγώ είμαι μια αλλεργική
του λούστρου
και των κοσμικών,
μπορεί να είμαι και μια ιδέα
παρανοϊκή, ναι,
άλλα εγώ γράφω,κύριοι,αναίμακτα.......
Κι εσείς οι ξοδεμένοι στους
καθρέφτες σας,
εξοπλισμένοι με μπόλικους
αφορισμούς
διεγερμένοι με ανίερες θωπείες
παρασυρμένοι από ηχηρούς
αντίλαλους
και φίλαυτες τυμπανοκρουσίες,
εσείς,λοιπόν, γιατί καυχιέστε,
όταν θα γδύνετε τους πνιγηρούς εαυτούς σας
αργά το βράδυ
απ τα ματωμένα ρούχα των λαών
όταν θα ξεπλένετε το υπέρβαρο κορμί σας
από τη δυσωδία των νεκρών,
σαν θα μασάτε την τροφή της απουσίας
χορτασμένοι από νάρκες
από σεξ
κι από τη ντόπα του άκρατου εγωισμού,
εσείς,λοιπόν,
πού τα παιδιά σας θα κοιμίζετε
πού άραγε θα κοιμάστε,
πάνω σε πόσα πτώματα
νανουρίζεται η συνείδηση,
μέσα σε πόσους τάφους
παζαρεύεται η γαλήνη..........
Πείτε μου,όλοι εσείς
οι ευγενείς πουτάνες,
σε ποια τιμή πωλείται
η αλητεία
και σε ποια η ζωή,
πού πώς αποκοιμιούνται
τόσα αναθέματα; -
που με ταΐζετε έγχρωμες αυταπάτες,
σεις, οι πνευματώδεις και ιδεοληπτικοί,
που με τις ψευδαισθήσεις σας
ανακατανέμετε τη δόξα,
σεις οι ταλαίπωροι επιβάτες
της κάλπικης ταχείας σας,
υποτελείς πως είσαστε να ξέρετε.
Εντάξει, εγώ είμαι
μια ανόητη ρομαντική,
μια τροφός της ουτοπίας,
έχω έναν αλύτρωτο καημό
κι ένα παράφορο γινάτι
πως ακόμα δε σακατευτήκαν
οι φυλές ολοσχερώς
και πως ακόμα η ποίηση ρεμβάζει,
εντάξει, εγώ είμαι μια αλλεργική
του λούστρου
και των κοσμικών,
μπορεί να είμαι και μια ιδέα
παρανοϊκή, ναι,
άλλα εγώ γράφω,κύριοι,αναίμακτα.......
Κι εσείς οι ξοδεμένοι στους
καθρέφτες σας,
εξοπλισμένοι με μπόλικους
αφορισμούς
διεγερμένοι με ανίερες θωπείες
παρασυρμένοι από ηχηρούς
αντίλαλους
και φίλαυτες τυμπανοκρουσίες,
εσείς,λοιπόν, γιατί καυχιέστε,
όταν θα γδύνετε τους πνιγηρούς εαυτούς σας
αργά το βράδυ
απ τα ματωμένα ρούχα των λαών
όταν θα ξεπλένετε το υπέρβαρο κορμί σας
από τη δυσωδία των νεκρών,
σαν θα μασάτε την τροφή της απουσίας
χορτασμένοι από νάρκες
από σεξ
κι από τη ντόπα του άκρατου εγωισμού,
εσείς,λοιπόν,
πού τα παιδιά σας θα κοιμίζετε
πού άραγε θα κοιμάστε,
πάνω σε πόσα πτώματα
νανουρίζεται η συνείδηση,
μέσα σε πόσους τάφους
παζαρεύεται η γαλήνη..........
Πείτε μου,όλοι εσείς
οι ευγενείς πουτάνες,
σε ποια τιμή πωλείται
η αλητεία
και σε ποια η ζωή,
πού πώς αποκοιμιούνται
τόσα αναθέματα; -
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου