ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ."......σχεδόν αθάνατος έρωτας"

Arvind Kolapkar - art

Κι έμεινες κει,

να μυρίζεις χώμα από πάτρια εδάφη...
Απ της ψυχής σου τα χώματα
τα ματωμένα,
να γεύεσαι τα πικρά σταφύλια
της αγκαλιάς της,
να γλείφεις τα άγουρα χείλη
του ψέμματος
που παράταιρα
παράφορα αγαπήθηκε...
Κι έμεινες κει,
στην παράκρουση
της φιλόξενης ηδονής της,
να μετράς ανασασμούς
και μπράτσα απαλά
της συντριπτικής αυταπάτης
που υποδυόταν τον απύθμενο
έρωτα,
που καρδιοχτυπούσε
την προδοσία,
που καμωνόταν την αρετή....
Εκεί, στο στροβίλισμα έμεινες
της αιώνιας πλάνης,
στην ελπίδα την αλγεινή
που σπέρνουν τα ζευγαρώματα,
πως οι αγάπες γεννιούνται αλκυονίδες
και ρίζες βαθειές,
εκεί φύτεψες ανεμώνες στην έρημο
που ακόμα μοσχοβολούν
ένα λιγότερο θάνατο :
σχεδόν ημίθεοι
από σχεδόν αθάνατο έρωτα.....

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.