ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ – ΦΙΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK Β' ( Ι - Ν )

Ποιήματα και κείμενα που "αλιεύτηκαν " από το facebook την ημέρα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 

Οι  πίνακες που συνοδεύουν τα κείμενα είναι του Christian Schloe

 ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΙΣΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

Στο πολυτιμότερο πλάσμα του κόσμου!

Σ' Εκείνη που κρατάει ακόμα όρθιο 

τον κόσμο και τον Άνθρωπο!

Τη στιγμή που εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη βιώνουν τη φρίκη του πολέμου, της προσφυγιάς, της ανισοτιμίας, της απίστευτης βαρβαρότητας της κλειτοριδεκτομής, του βάναυσου θρησκευτικού φανατισμού και τόσων άλλων εξευτελιστικών δεινών.

Όχι στη γυναίκα-αντικείμενο του πόθου,

της ζωώδους εκτόνωσης των κοκκοροφαλοκρατών,

και των αντίστοιχων νοοτροπιών, συμπεριφορών, βιαιοτήτων και διακρίσεων.

Ναι στη γυναίκα μάνα, σύζυγο, αδελφή, εργαζόμενη, φίλη, ερωμένη!

Ναι στη ακαταμάχητη ζωοδότρα δύναμη διαιώνισης της ζωής και έκφρασης της ανιδιοτελούς αγάπης!

8 Μάρτη 2016 - Δεν είναι γιορτή... Είναι η παγκόσμια μέρα αφιερωμένη στον ανειρήνευτο διαχρονικό αγώνα της Γυναίκας απανταχού του κόσμου τούτου!

Σήμερα, αφιερωμένη σε όλες και όλους Εσάς, μία μόνο από τις ποιητικές μου προσεγγίσεις.

Γυναίκα. ΩΔΗ VII

Μία στιγμή Είσαι. Ναι. Μία στιγμή.

Όχι όμως δική Σου. Ούτε δική μου.

Κανενός μας. Μόνο του χρόνου.

Του ασυγκράτητου ποταμού της Ζωής.

Όπως χιλιάδες, 

εκατομμύρια άλλες στιγμές.

Όμως, Είσαι Γυναίκα. Είσαι Έρωτας.

Του δημιουργώ Είσαι το ωμέγα.

Το ίδιο Είσαι και στο Φως.

Αρχή και τέλος του τέλειου.

Μία Σου ματιά 

κι' αστραποβόλησε το Σύμπαν.

Μία Σου ματιά 

κι οι αισθήσεις αναβαπτίζονται.

Οι γνωστές και οι άγνωστες.

Ακόμα κι εκείνες, 

που ποτέ δεν θα γνωρίσουμε.

Είσαι η Ζωή. Και η Αλήθεια.

Της ποίησης Είσαι η δίδυμη αδελφή.

Η Ομορφιά Σου 

καταποντίζει την ασχήμια.

Υπάρχεις, 

για να προσβάλλεις την ασχήμια.

Και να προσφέρεις ζωή στη Ζωή.

Στην αέναη ιεροτελεστία της Ύπαρξης.

Δεν Σε κοιτάω πια. Ούτε Σε ψάχνω.

Σε νιώθω μόνο. 

Σε νιώθω σαν ονείρου σώμα.

Γι αυτό και ζω μέσα Σου.

Ναι, ναι μέσα Σου. 

Εκεί που πονάς.

Εκεί βαθιά που ανασαίνεις.

Εκεί που μοσχοβολάς. Αγάπη.

Εκεί που γεννήθηκα για ν' αγαπάω.

Γαβρίλης Ιστικόπουλος / Από το ποιητικό έργο ''ΓΕΝΕΣΗ''

[Συμπεριλαμβάνεται στο νέο μου ολόφρεσκο βιβλίο '' ΕΣΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ''.

8 - 3 - 2016 /

ΝΙΟΒΗ ΙΩΑΝΝΟΥ - Γυναίκα

Δυνατή ή αδύναμη

περιέχομαι

σε κάθε στιγμή

που αποφασίζει για μένα

είμαι η ανάσα της

διαπερνώ

με ήχους τη σιωπή της

γίνομαι κύμα

κι αφορίζω

τη γαλήνη της

αποσυντίθεμαι

σε χιλιάδες

κόκκους αμφισβήτησης

για να αναρριχηθώ

σε μια απάντηση

που στροβιλίζεται

εύφλεκτη

στους ανέμους ΜΟΥ

"Φως -2" εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013

νιοβη

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ - ΓΥΝΑΙΚΑ 

Είμαι γυναίκα! Είμαι Η μάννα, η γιαγιά,η θυγατέρα,η αδελφή,η σύζυγος,η ερωμένη! Είμαι η Λαϊδα, η Ελένη! Είμαι η Καλλιπάτειρα,η γυναίκα της Πίνδου,η μάννα του εξόριστου! Είμαι η μαντάμ Κιουρί,η Φλόρενς Ναϊτινγκέιλ,η Σιμόν Μπουβουάρ,η Αννα Φρανκ, η Κασσιανή,η Μυρτιώτισσα,η Μελίνα,η Παξινού η Κατίνα! Είμαι η Αντιγόνη,ειμαι και η Μυροφόρα! Η Μήδεια και η Εκάβη! Κυοφορώ και μεγαλώνω τα παιδιά μου για να μου τα σκοτώσουν οι πολεμοκάπηλοι! Ημουνα res,ήμουνα πειθήνια σε πατέρα,αδερφό και σύζυγο!Χωρίς καν δικαίωμα ψήφου!Δεν επιτρέποταν να είχα άλλη γνώμη από την δική τους,γιατί ήμουν γυναίκα! Μπορούσαν και μπορούν να με δείρουν,να με βιάσουν,να με σκοτώσουν,να με εκπορνεύσουν γιατί είμαι γυναίκα!Μου έδωσαν θέση εργασίας στην παραγωγή-στα χωράφια δούλευα πάντα σαν σκλάβα- όταν με χρειάστηκαν,αφού οι άντρες σφαχτάρια,στον πόλεμο είχαν σταλλεί! Με έκαναν άνεργη όταν έπαψαν να με χρειάζονται,αφού ο πόλεμος έγινε Οικονομικός πλέον!Είμαι η Σουφραζέτα,που αγωνίστηκα για την ισότητα των δύο φύλων γιά να καταλήξω Μαίρη Παναγιωταρά! Και μάλιστα να μοιάζω με ανορεξικό μοντέλλο και να χάνω τις κόρες μου από νευρική ανορεξία! Και βέβαια είμαι η Εύα που ζητάω την βοήθεια της Θεοτόκου στις δυσκολίες μου,χωρίς να προσπαθώ καν να την μιμηθώ στο ελάχιστο! Και η Κυρία Θεοτόκος,η μητέρα του Θεού, η ΜΗΤΕΡΑ και το πρώτυπο (κατά την γνώμη μου) όλων μας!! Να'χουμε την ευχή της!! Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια δημιουργικά, κορίτσια!!! Χαίρετε! Η Παναγιά κοντά σας!!

Αναστασία Κανελλάκη

ΟΛΓΑ ΚΑΝΝΕΛΟΠΟΥΛΟΥ – ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ

 - ΓΥΝΑΙΚΑ ΙΕΡΕΙΑ ΖΩΗΣ

Φως η αγάπη σου, ουράνιο τόξο,

Μάνα εσύ, μήτρα ζωής.

Γυναίκα γόησσα ιερουργείς.

Φτερά τα χέρια σου πάντα απλωμένα,

μόνιμη αγκαλιά ζεστή.

Γι’ αγάπη πάντα μιλάς, ποτέ δεν λυγάς,

όλοι μόνο για σένα μιλούν.

Κυρίαρχη η εικόνα σου σε ταξίδι αιώνων,

Μητέρα του Ιησού

όλοι σε προσκυνούν!

ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΓΑ

ΕΙΡΗΝΗ – ΒΑΡΒΑΡΑ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ 

«ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΝΕΓΓΙΧΤΕΣ» - (Αποσπάσματα στίχων)

•✽•
-
(…) που λάβαρα πολέμου
δεν είχαν να σηκώσουν…
δυο μάτια μόνο λαμπερά υψώναν (…)

•✽•
-
(…) μάνες να γίνονται
ποτέ κι ας μη γεννήσαν…
όπου ψυχούλα παιδική αντίκρυζαν,
εκεί η καρδιά τους φώλιαζε,
η τρυφεράδα τους ξεφώλιαζε (…)

•✽•
-
(…) Γυναίκες ανεξάρτητες…
που ξόβεργες δε στήσαν,
αξόδευτα τα λόγια τους,
γι’ αυτό και τα σιωπήσαν (…)

•✽•
-
(…) η γιορτινή τους φορεσιά
στολίδι περισσό
σ’ ένα κορμί απέριττο…
στις χειρονομίες του λεπτεπίλεπτο,
στις πληγές του αυτοθεραπευόμενο,
στις κραυγές του αθόρυβο,
στο χαμόγελό του εγκάρδιο,
στην αλήθεια του γυμνό (...)

-
●▬▬▬▬▬▬▬●
-
«Ειρήνη – Βαρβάρα Λαγουβάρδου»
"ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ - Η ώρα της εξόδου"
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
-

ΙΩΑΝΝΑ ΛΑΖΟΥ

Κρυμμένη στα σκεπάσματα
μια γυναικεία φιγούρα 
χαρίζει στον Μορφέα τα βλέφαρα της
οι παντόφλες κάτω από το κρεββάτι 
παλιές σαν αφηρημένες έννοιες
τα μαλλιά μακριά στάχυα
σαν μαντήλι φορεμένο στο λαιμό
αχνοφαίνονται τα άσπρα
σαν άχρωμο ντεκόρ

[ το σκότος ξεγελάει τα χρόνια]

η φωνή η παιδική 
χάθηκε στο αγριοβόρι της ζωής
και όμως σαν χθες 
έζησε 
σαν χθες ανάστησε στο στήθος της
μια χούφτα ψυχές
σαν χθες στην σκάφη
ανεξόφλητα τα χρέη στα ασπρόρουχα

στα χέρια λουλακί το χρώμα
με πράσινο σαπούνι ξέπλενε τα δάκρυα
ο έρωτας ευγενικός
ακουμπούσε επιδερμικά τις λέξεις του
Μια μόνο φορά 
την φώναξε Γυναίκα
και ήσαν όλα τα περίεργα
τα παράταιρα ,ταιριαστά

Γυναίκα...

ΛΙΤΣΑ ΜΟΣΚΙΟΥ

Και μόλις περάσει 
αυτή η μέρα 
συνέχισε να με υμνείς 
και τις υπόλοιπες 364...

Υποκρισία...

ΛΙΤΣΑ ΜΟΣΚΙΟΥ

ΔΩΡΑ ΜΟΣΧΟΝΑ -ΓΥΝΑΙΚΑ

Γυναίκα σύμβολο αγάπης και τιμής
μέσ' από τους αιώνες.
Κι όμως κανείς δεν ξέρει τι περνάς!
Πόσο υποφέρεις, τι υπομένεις!
Σα σύζυγος, σαν αδερφή, σαν χωρική απλοϊκή..
σαν Αμαζόνα μυθική, σαν αρχόντισσα ηρωική..
Σα ΜΗΤΕΡΑ!!
Εσύ που κρατάς αγόγγυστα της φαμελιάς τα βάρη.
Όλα τα υπερασπίζεσαι και πρωτοπόρα είσαι.
Σουλιώτισσα ήσουν στην σκλαβιά, και 
Μπουμπουλίνα στα πανιά!
Μαρί Κιουρί στη φυσική, 
και φαμ φαταλ (femme fatale) στο γλέντι..!
Ονόματα δέχτηκες πολλά μα ένα σε σημάδεψε.
ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ!

Δώρα Μοσχονά

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ  - ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Μη φοβάσαι το σκοτάδι
και τη νεροποντή.
Η γη γεννιέται ξανά
ξεπλένοντας τα σοκάκια.

Να φοβάσαι το ψέμα
και τις στιγμές δίχως φως.
Τις μέρες που αντιστέκονται
στα γυμνά σου μαρτύρια.

Μη φοβάσαι το στεναγμό
μιας πόλης γεμάτης σκόρπια
βλέμματα.

Να φοβάσαι την ερημιά
και τη σιωπή των ανθρώπων
γύρω σου.
Το ψεύτικο και το ακατανόητο.
Το πονεμένο παρελθόν
και το ανούσιο τώρα.

Μη φοβάσαι τον τροχό
που κυλά τη ζωή σου.
Το σκληρό δρόμο 
και τις αιχμηρές πέτρες.

Να φοβάσαι το μεταξωτό
μονοπάτι, που βγάζει σε γκρεμό.
Εκείνους που σου κλείνουν
την πόρτα στο αύριο.

Να τολμάς, γυναίκα, το αδύνατο.
Το χάδι του παιδιού που 
γέννησε μήτρα γεμάτη
αγάπης απόθεμα.
Όχι το σίγουρο, μα το άγνωστο.
Με πόνο ψυχής να βαδίζεις
να πέφτεις και να σηκώνεσαι
ξανά.
Για κείνους, για την προσμονή,
για σένα...

Μαρία Νικολάου

Διαβάστε το Α '  μέρος  ( Α - Ζ ) εδώ 
Διαβάστε το Γ- μέρος ( Π - Ω ) εδώ