Κάποτε, σώμα της άνοιξης θα ταξιδέψω,
τους χυμούς της θα πιώ σε τάσι σφυρήλατο,
να γευτώ, να χορτάσω.
Με φτερούγες πουλιών θ’ απλωθώ
στ’ ασύνορα σύννεφα,
μ’ ανέμου σήμαντρο θα μελώνω
του χρόνου το κρίμα.
Μαντήλι γαλάζιο σε παλτό θαλασσί,
αγριόκρινο θάλασσας, ν’ αγναντεύει της πλάσης
το σπέρμα.
Σταυραετός θα γίνω, λιοσπόρια να φυτεύω
στων βουνών τα ακρόκλωνα,
σώμα ροδιού αφθονία να φέρνει.
Κάποτε… ουρανός θα ντυθώ.
τους χυμούς της θα πιώ σε τάσι σφυρήλατο,
να γευτώ, να χορτάσω.
Με φτερούγες πουλιών θ’ απλωθώ
στ’ ασύνορα σύννεφα,
μ’ ανέμου σήμαντρο θα μελώνω
του χρόνου το κρίμα.
Μαντήλι γαλάζιο σε παλτό θαλασσί,
αγριόκρινο θάλασσας, ν’ αγναντεύει της πλάσης
το σπέρμα.
Σταυραετός θα γίνω, λιοσπόρια να φυτεύω
στων βουνών τα ακρόκλωνα,
σώμα ροδιού αφθονία να φέρνει.
Κάποτε… ουρανός θα ντυθώ.
1/3/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου