"Βαμμένος ήλιος
λάμπει στα χρώματα της δύσης
Ζεστό πορτραίτο
στον ουρανό μια ξαστεριά
Καθένας μόνος
μαζί και χώρια πώς να ζήσεις
Βαμμένος ήλιος
μια πινελιά
γλυκιά παρηγοριά..."
: Άννα Ιωαννίδου
"…και ο ήλιος,
που συντηρεί του κόσμου την ελπίδα,
δίχως να βγαίνει ρίχνει κάπου – κάπου
το φως του σαν αριές χιονονιφάδες
απάνω από τη θάλασσα…"
Νικ.Βρεττάκος
"Πάμε μαζί ως την άκρη της Γης ν' αγγίξουμε Ουρανό...
Κι αν φωτιά πυρώσει τα πέλματά μας
θ' ανοίξουμε φτερά ν' ανέβουμε ψηλά
μ' αγέρα την ανάσα μας ,πυξίδα την καρδιά μας
Θα λιγώσει το φεγγάρι στ' άγγιγμα μας.
Κι αν μας διώξει ο ουρανός θα κρυφτούμε
σ' ένα σύννεφο
τον ήλιο ν' ανταμώσουμε στη δύση του
μια γουλιά αιωνιότητας να πιούμε απ' το ποτήρι του...."
Λυγερή Βασιλείου
"Παρατήρησε με προσοχή
τα αντικείμενα που σε περιβάλλουν
(λουλούδια, βιβλία, φωτογραφίες),
παρατήρησε τα
καθώς αιωρούνται νωχελικά
μέσα στη μεταφυσική τους αθωότητα.
Δεν είσαι βέβαιος ότι υπάρχουν
πρέπει ωστόσο να συνεχίσεις
να τα παρατηρείς
για όση ώρα σου απομένει.
«Είναι ζήτημα πίστης πλέον».
Πότε ένα γνώριμο, βροχερό τοπίο,
μια συγκεκριμένη σκηνογραφία,
μεταμορφώνεται σε νέα σκέψη;
Πότε ένας οικείος ήχος
(κουπιών που κόβουν το ποτάμι στα δύο),
συνθέτει στον νου μια ξένη μελωδία;
Κάποιος ανάβει το φως.
Κάποιος φοβάται το σκοτάδι,
τον αναστεναγμό των φθινοπωρινών φύλλων—
τα κατοπτρικά παιχνίδια της μνήμης.
Ό,τι χάνεται
διασώζεται μέσα μας
ως αυτό που χάνεται.
Τα χρυσάνθεμα που κρατάς στα χέρια
δεν είναι τα χρυσάνθεμα που στα χέρια κρατάς.
Είναι σκόνη.
Λέξεις που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το νόημα
αυτής της προσχεδιασμένης χειρονομίας.
Αναγκαίας αλλά μάταιης.
Εσύ θα κλείσεις τα μάτια
και θ’ αρχίσεις να ονειρεύεσαι το εξωτικό σου καταφύγιο:
τον τόπο όπου μια καινούργια, πολύτιμη ζωή
βρίσκεται θησαυρισμένη για σένα.
Μπορείς ν’ αντέξεις τέτοια ανταμοιβή;
Τόση γενναιοδωρία;
Τ’ όνομά της διαγράφεται ακόμη στον άνεμο..."
Χάρης Βλαβιανός
"Είσαι συ, που με βοήθησες ν’ ανακαλύψω λοιπόν
πως ο κόσμος γυρίζει έξω απ’ τη νύχτα.
Πως ο άνθρωπος είναι ένα σύστημα ήλιου. Πως όλα
τα κύτταρά μου είναι λίμνες που αναδίνουνε φως…"
Νικ.Βρεττάκος
" Το γέλιο σου,
σπιθίζει στον ήλιο σαν φώσφορο αγάπης."
Νικ.Βρεττάκος
"Ηλιοβασίλεμα.. η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας για τον ήλιο .
Η στιγμή που περιμένει καθώς περιπλανιέται ολομόναχος γύρω από τη γη για ώρες ..
Ηλιοβασίλεμα.. ξαφνικά φαίνεται στον ουρανό και κάτι άλλο
Ο ήλιος παίρνει ένα κόκκινο χρώμα, ίσως γιατί ντρέπεται,
απέναντι του στέκεται η σελήνη .
Ηλιοβασίλεμα.. η σελήνη φαίνεται ακόμη θολή καθώς ξεπροβάλλει,
μα τόσο όμορφη που ο ήλιος κοκκινίζει ακόμη περισσότερο
και αρχίζει να υποχωρεί !
Ηλιοβασίλεμα.. ο ήλιος φοβάται, κρύβεται σιγά σιγά πίσω από τα βουνά,
αλλά συνεχίζει να φωτίζει τη θάλασσα μπροστά του, σχηματίζοντας
ένα μονοπάτι στο οποίο δειλά μέσα του εύχεται να βαδίσει η σελήνη ..
Ηλιοβασίλεμα.. ο ήλιος για άλλη μια φορά χάνεται,
μαζεύει όλα τα κομμάτια του και το μονοπάτι σιγοσβήνει
"Αύριο πάλι!" λέει μέσα του και χαμογελά "..αρκεί που την είδα και είναι καλά"
(κ)
"Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα –
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον."
Τάσος Λειβαδίτης
"Σκυφτός στο δειλινό ρίχνω τα δίχτυα μου τα θλιμμένα
σ’ αυτή τη θάλασσα που αναταράζει τα ωκεάνεια μάτια σου.
Τα νυχτοπούλια ραμφίζουν τα πρώτα αστέρια
που σπινθηρίζουν όπως η ψυχή μου όταν σ’ αγαπώ.
Καλπάζει η νύχτα στη φοράδα της τη σκοτεινή
σκορπίζοντας γαλάζια στάχυα πάνω στους αγρούς.»
Pablo Neruda
"Απόγευµα.
Ο ήλιος προς τη δύση.
Χαράζω κύκλους γύρω µου
Να µε ξανάβρω
Τώρα που γαληνεύει.
Λάθος πυξίδες
Και δωρεάν αισθήµατα αφειδώς.
Χίµαιρες,
Κατά παραγγελίαν όνειρα
Και αυταπάτες.
Μεγάλες επενδύσεις σε ανθρώπους
Και επτώχευσα.
Ούτε η εξοµολόγηση
Με φίλεψε µε θαύµα.
Και χάθηκα
Και µ’έχασα.
Απόγευµα.
Αρχίζει η παράσταση για δύο
Καλησπερίζω τη µοναξιά..."
Χρήστος Κ. Λορέντζος
"Και τις αχτίδες σου, ήλιε, θα στις επιστρέψω.
Στου σύμπαντος τον οργασμό θα ζεσταθώ…"
Νικ.Βρεττάκος
"Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί
έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα..."
Jean Paul Sartre
"Υψηλή η μαιευτική τέχνη τ’ απογεύματα...
Έτσι ωριμάζουν οι ώρες
μέχρι τα βαθύτερα σκοτάδια
μέχρι οι σκέψεις να πέσουν ανάσκελες
εξαντλημένες απ’ το γνέσιμο
ως τη γόνιμη στιγμή,
υπερχειλισμένη από φως,
τσιμπάει ο σπίνος το λεμονάκι
και γεννιέται άρωμα."
Γεσθημανή Σιδερίδη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ : ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου