ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " όταν δακρύζει η Ιστορία......."

Ενα βρώμικο βλέμμα λέρωσε

τη στιγμή,
σαν φτύσμα
σαν κηλίδα της μνήμης : ιστορία!
Ναι, μια ορθάνοιχτη πόρτα
στην ιστορία
που διαδραματιζόταν μπρος
στα έκθαμβα μάτια μου,έτριξε,
κείνη η απεγνωσμένη κοσμοσυρροή,
η ματωμένη μάζα της ανθρωπότητας
που μοιρολογούσε την απανθρωπιά...
Ενα σούρσιμο αχνό
κι άκουσα τη ψυχή μου,
που άηχα βούλιαξε
που βούρκωνε το κλάσμα
κείνου του ακίνητου χρόνου
κι η ιστορία πια,κολυμπούσε
στο τέλμα,
κι ο αριβίστας γελούσε
με το κλάμα του ειρηνιστή,
μια στιγμή αεικίνητη
που στάθηκε στο πλατύσκαλο
της θύμησης
για να αναπαραστήσει
μελανή εποχή,
άνοιξη μαύρη....
.......που ως κι η αγάπη στασίασε
και στρογγυλοκάθισε
στη βαριά πολυθρόνα του ανέμου,
λυσσομανούσε ο βοριάς
και σκορπούσε τους ξεριζωμούς,
στιγμή ορφανή,
των αστέγων
και των σκιών,
μια στιγμή ρημαδιό,
μια στιγμή αποπαίδι τής μάνας της,
της μάνας του κόσμου...................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.