...Το πρώτο τους φιλί... δεν τελείωσε ποτέ… Ήταν ένα φιλί που είχε μονάχα αρχή: το ηλιόλουστο μεσημέρι... κάποιας παραμυθένιας Πρωταπριλιάς…Το τέλος του ήταν ανύπαρκτο, αφού η επαφή τους εκείνη συνεχίστηκε και θα συνεχιζόταν για μια ολόκληρη ζωή… Εκείνο το πρώτο φιλί δεν διακόπηκε ποτέ, ακόμη κι όταν τα χείλη τους έπαψαν να είναι ενωμένα, ακόμη κι όταν χώρισαν, έπειτα από δεκατρείς μήνες, και πέρασαν χρόνια ολόκληρα χωρίς να συναντιούνται, χωρίς να ακούγονται καν στο τηλέφωνο… Ακόμη και τότε, το πρώτο τους φιλί συνεχιζόταν, αφού δεν είχε μόνον χαραχτεί, από κείνο το πρωταπριλιάτικο μεσημέρι, στα χείλη, στο πρόσωπο, στο λαιμό και στα χέρια τους, αλλά είχε εισχωρήσει βαθιά, μέσα στον πυρήνα τού είναι τους, είχε σημαδέψει καίρια ολόκληρη την ύπαρξη τους κι είχε γίνει το σημείο επαφής των ψυχών τους, η ουσία τής ίδιας της ζωής τους…
Γ. Α. - Π. (Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Δεν είναι δυνατόν...", Εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα 2005).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου