ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ " Θα ξανάρθουν! "

Μπαινοβγαίνω στη βεράντα και ακούω τον κύριο Νίκο από τον πρώτο όροφο να παίζει πιάνο, είναι ένας υπέροχος αρχοντάνθρωπος. Πριν έναν χρόνο η Μαρία του έβαζε τις φωνές, το ίδιο και ο Γιάννης ο γιατρός, γιατί τους ενοχλούσε. Τώρα η Μαρία είναι νεκρή και ο Γιάννης βρήκε δουλειά στην Αγγλία. Κάποια μέρα θα τα ξαναπούμε και με τους δύο. Μου λείπουν, αλλά μπορώ να ακούω το πιάνο του κ. Νίκου.

Το ζευγάρι δίπλα στον κ. Νίκο μαλώνει πάλι και σε λίγο κάνει έρωτα, πάντατο ίδιο γίνεται. Η μοναχική γυναίκα από την Αλβανία τραγουδά τις νύχτες ένα μοιρολόι, που σε σπαράζει. Ο καθηγητής στον τέταρτο κοιμάται πάντα νωρίς και ξυπνά νωρίς. Από το μπαλκόνι βλέπω τον πλούσιο γείτονά μου και τον φτωχό εργάτη, που μένει δυο οικοδομές πιο πέρα, βλέπω και τη μάνα που έχει έρθει με τους πρόσφυγες.

Μου λείπουν τούτη την ώρα οι φίλοι μου. Έχουμε χαθεί τελευταία, λίγο φταίει η ζωή, λιγότερο ή περισσότερο εμείς. Όταν φοβάμαι και απελπίζομαι, σκέφτομαι τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου, που μεγάλωσε τα παιδιά της με πίστη και αξιοπρέπεια, χωρίς να λυγίσει ούτε μια στιγμή, κι ας καταστράφηκαν οι ζωές τους καμιά δεκαριά φορές στα χρόνια τους!

Λίγο ακόμη και τα χελιδόνια έρχονται, πάντα έρχονται. Όπως γλυκά έχουν γίνει στη ζωή μας και όλες οι σημαντικές συναντήσες με ανθρώπους σταθμούς. Συναντήσεις που δεν ήταν τυχαίες και μετά από αυτές, τίποτα και κανείς δε θα είναι ίδιος. Δεθήκαμε μαζί τους για κάποιο λόγο και το φως που γεννήθηκε δε μπορεί ούτε να το δει κανείς, ούτε να μας το πάρει και θα μας δένουν για πάντα οι στιγμές, τα βλέμματα, τα γέλια, τα μυστικά και τα πάθη, που οδηγούν στα πιο σωστά λάθη. Ευτυχώς που κάνουν αυτό το καθοριστικό πέρασμα από τη ζωή μας, για να γίνει σαφές πως ορισμένες υπερβολές αξίζουν κάθε υπερβολή και κάθε θυσία. Για τα χαμόγελα ευτυχίας και για τα βλέμματα. Βλέμματα σιωπηλά, που είναι από μόνα τους συζητήσεις ολόκληρες.

Είμαστε όλοι διαφορετικοί και τόσο όμοιοι! Σκέψεις και πράξεις αντίθετες, κι όμως μαζί φτιάχνουμε ένα υπέροχο παζλ και δίνουμε χρώμα στον κόσμο. Και τα καταφέρνουμε, πότε καλά, πότε όχι. Στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς τα παιδάκια έχουν κολλήσει στα παράθυρα χάρτινα χελιδόνια. Θα ξανάρθουν, σίγουρα θα ξανάρθουν, θα τα φέρει η άνοιξη! Κάθε πρωί η ζωή ανοίγει τα μάτια και μας χαμογελά, μας δίνει ακόμη μια ευκαιρία...Συνεχίζουμε!