ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ – ΦΙΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK Γ' ( Π - Ω )

Ποιήματα και κείμενα που "αλιεύτηκαν " από το facebook την ημέρα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 

Οι  πίνακες που συνοδεύουν τα κείμενα είναι του Christian Schloe

ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ

 -ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΣΥ ΚΙ ΕΣΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΙ ΕΓΩ.
Τι μας απωθεί, τι μας έλκει?
Διαφορετκές παράμετροι σ΄αυτόν τον πλανήτη
που κατοικούμε η πρώτη έλξη είναι ο πρώτος κρίκος
είναι η γνώση για αγάπη για ζωή και σεβασμό.
Σ΄αυτόν τον πλανήτη όλοι χωράμε είμαστε κρίκοι μιας αλυσίδας
που λέγεται < ανθρωπιά > αν την έχουμε!
Γυναίκα μ΄όλα τ΄αστέρια
να σε τιμήσουν γλυκοφιλόντας σε
κι είπα οι αγωνίες σου στο κάθε ξημέρωμα τις ώρες
που οι άνεμοι σε κάθε φύσημα σε κάθε εποχή
παλεύεις σαν ήλιος φωτερός διαχέεσαι πάντα
στο άπλετο φως,
πάντα άγρυπνη μαχητική,
ουρανέ μου βρέξε τριαντάφυλλα να διαβεί τις σκιές
που υφαίνουν την ζωή γιατί οι αγώνες μας
ποτέ
δεν τελειώνουν.

Γρηγορια Πελεκουδα

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ  - ΓΥΝΑΙΚΑ

Άλικο λουλούδι, της ερήμου η ουσία,
ιερός βωμός σαν μυστικό Αγίου τόπου,
βουβή ικεσία και μητρική παρρησία,
αγάπης πόθος και φως θείου ονείρου.
Ποια φλόγα με φουντώνει πάθος
και ποια μοίρα μ΄ ομορφαίνει άνθος;
Ποια ρότα μπροστά με οδηγεί γυμνή
και ποια δύναμη μ΄ ανασταίνει την ψυχή; 
Φορώ τα σπίρτα μάτια ενός θηλυκού,
τα μύρα του αγνού μου θηλασμού,
τα θεία σημάδια του ηρωισμού,
και τα έντονα ρίγη του ερωτισμού. 
Μεθύσι μπρούσκο της ζωής
που αν μονορούφι με πιεις
όλα γλυκά κι όμορφα τα ζεις
σαν ήπια άρπα με πάθος ακοής.
Ω των παθών μου εμμονή
όσο κι αν πέτρα είμαι μαγική
μέσα στα στήθη κρύβω μια προσμονή
και μια αναφτεριά ερωτική.

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΡΗΓΑΣ

Όλο το ρέστο της ψυχής
και του κορμιού σου,
στα πάθη
στον έρωτα
και στη ζωή
Πόσο πολύ είν´ το πολύ
σε σένανε Γυναίκα!

Ευαγ. Ρήγας

ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ

Γυναίκα της υπομονής...

Γυναίκα της υπομονής, μήτρα του κόσμου γέννα,
αμέρωτη λιποθυμιά, του πόθου συ μια πένα
γυναίκα της υπομονής των αστεριών το λάμπος,
χρυσή βροχή η ζήση σου στα μάτια μου το θάμπος.

Το πάθος τρέχει πάνω σου σαν το νερό της βρύσης,
που 'χει την νερομάνα της, στα δροσερά της φύσης
εκεί που πέρδικες λαλούν κι αηδόνια σιγολένε,
τον όμορφό σου το σκοπό στα χείλη σου που καίνε.

Γυναίκα της υπομονής, μητέρα συ και κόρη
αγκάλιασε τα σύννεφα, γινού κορφή στα όρη,
ψηλά εκεί στο γαλανό να στέκει η μορφή σου,
δίπλα στην Θεομήτορα στεφάνι και αφήσου.

Τα μάτια σου μια λευτεριά, τα στήθια σου μετάξια,
τα χέρια σου τα λιόχαρα στη δούλεψή τους ειν' άξια,
σταγόνες δρόσου χύνονται στο μέτωπο σαν Ήρας,
σε κειο το φαρδοπέτωπο που στέκει μόνο χήρας

Αλώβητη ανασαιμιά, λουλούδι του ανέμου
που λούζεσαι στην ερημιά, χωρίς μιλιά Θεέ μου,
τ' αμέρωτα τα κρόσσια σου, των μαύρων των μαλλιών σου
πως κρέμονται κι αφήνονται στον άσπρο το λαιμό σου.

Γυναίκα της υπομονής, αγράμπελη της νιότης
το ρίγος της ανασαιμιάς το φως και ζωοδότης,
τα στήθια σου χορεύουνε στο κάθε σου το βήμα
τρελό χορό του έρωτα, του πόθου συ το κύμα.

Αμόλυντη αποθυμιά, στέργω στην θύμησή σου,
στις νύχτες των καλοκαιριών επάνω στο κορμί σου,
να λούζομαι στα κύματα των ρόδινων χειλιών σου
και μέσα κει ν' αφήνομαι ερέτης των φιλιών σου....

Αχ των φιλιών σου η ξεψυχιά να φραζε την πνοή μου...

Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
απ' το βιβλίο μου "χαμένες μέρες"

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΙΑΜΠΑΝΗ

Γ εμάτη 
Υ πονοούμενα
Ν οήματα 
Α πύθμενα
Ι διαίτερους 
Κ όλπους 
Α γάπης ...el.S~

.... Για τα καλύτερα .... και για τα χειρότερα ....

epikouros sofista { Η ημέρα της γυναίκας..}

Η ημέρα της γυναίκας
Ημέρα της πιο άθλιας υποκρισίας
Για ένα πλάσμα που πάνω του στοιχειώνει
η βαρβαρότητα του κόσμου αυτού
από την αφρικανή γυναίκα της κλειτοριδεκτομής
έως την γυναίκα της αφγανικής μπούργκας
από την τριτοκοσμική γυναίκα της δουλείας
ως την γυναίκα της προσφυγιάς
από την γυναίκα των πορνείων του Άμστερνταμ
ως την δυτική προκατασκευασμένη γυναίκα πρότυπο
μια παραμένει η αλήθεια
πως η κοσμογονική της παρουσία τρομάζει
τον βίαιο ανδρογενή <<πολιτισμό μας>>

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΛΟΓΛΟΥ -  ΓΥΝΑΙΚΑ

Λέξεις άσκοπα τριγυρίζουν
στη χορταριασμένη αυλή του νου
που γιομάτη αγκάθια
μα και μικρές άτακτες δροσοσταλίδες,
αφημένες δω και κει γυρεύει το λυτρωμό.
Και συ να στέκεις αγέρωχη
να φοβάσαι το φιλί το τελευταίο
σα ναναι το πρώτο.
Έσκυψα να μαζέψω ένα μονάκριβο δάκρυ
που έσβησε στο τελείωμα του προσώπου
για φυλαχτό μιας ζωής, κάποιων χρόνων,
μιας στιγμής αδικοχαμένης,
αλλά πολύτιμης σαν σκληρό
κι αδιαπέραστο σύγνεφο,
κει που ο ορίζοντας σμίγει με το γαλάζο
της θάλασσας και χαϊδεύονται με το δείλι.
Γυναίκα με χαραγμένο πρόσωπο
μάνα από κούνια
ζωσμένη τα παιδιά του κόσμου ολάκερου
στο βλέμμα σου.
Αρχέγονη λατρεία, άξεστη, απλή,
γιομάτη πόθο.
Ακου τον ύμνο τον ακάθιστο,
γύρε το μάγουλο στη ποδιά μου
και παραδώσου γυμνή,
ντυμένη μύρο και γιασεμί
με τα χείλη μισάνοιχτα
και το βλέμμα θολό, δακρυσμένο.
Μη γυρίσεις να δεις τι απέμεινε
ποτέ δεν θα μάθεις τι έκρυψα
εκεί βαθιά στη θύμησή μου,
εξόν από μια βουβή εκτίμηση
και μια γοερή γιομάτη λυγμούς αγάπη.

ΜΑΙΡΗ ΣΟΥΡΛΗ

Α - Ω της ζωής = ΓΥΝΑΙΚΑ ! ! !

Α ρχή κάθε μεγαλουργήματος! 
Β ασίλισσα του σπιτιού! 
Γ υναίκα παντού και πάντοτε παρόν! 
Δ ιαθέτει αξίες πιότερες απ’ την ομορφιά της! 
Έ ρωτας παντοτινός, νέκταρ ζωής
Ζ ωής θέληση, πνεύμα πλοηγό στ’ άπειρο!
Ή χος μυστικός ρυακιού. 
Θ υμάται το πρώτο φιλί!
Ι ερότητα, αφοσίωση μητρότητας! 
Κ ρατάει τ’ άρωμα μέλλοντος και θαλπωρής! 
Λ ουλούδι αγάπης, αντέχει στην καταιγίδα! 
Μ ια μηχανή σε διαρκή χορό! 
Ν όημα ξεχωριστό η κάθε κίνησή της! 
Ξ εχωρίζει κι ας μοιάζει με τα κύματα! 
Ο πόνος και το θαύμα! 
Π ολύπλοκο ον! 
Ρ ίζα εκατόχρονου δέντρου! 
Σ ύμπλευση ποίησης κι αγάπης! 
Τ ραγούδι ανέμου που ρέει στην καρδιά! 
Υ περοχής δωρήτρια πόθου και γαλήνης! 
Φ ιλόξενος κήπος χαμόγελου κι αγκαλιάς! 
Χ αρά ηλιαχτίδας που χρωματίζει το σύμπαν! 
Ψ υχή δεμένη με τ’ όνειρο! 
Ω ραία με τα όποια ελαττώματα της!

Μαίρη Σουρλή
8/3/2016

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.

Αφήνω ένα ημίθεο δάκρυ,
δάκρυ χαράς,
για σένα γυναίκα.
Απ το πλευρό του Θεού εγεννήθης,
κι ας λένε πως είσαι θνητή,
αθάνατη είσαι,
της γης ομφαλός.
Μάνα σε είπανε ιερή
κόρη περήφανη
φίλη πιστή
σύζυγο άξια
ερωμένη αμαρτία
δούλα-κυρα σχολαστική
εργάτρια ακούραστη,
τ όνομα σου απαράμιλλο :
Γυναίκα.
Αβυσσαλέα ψυχή
και απέραντη,
ένας ακατάλυτος γρίφος,
γλυκιά ωστόσο
και δοτική,
αφήνεσαι σε λιμάνια που
πάθη τα δέρνουν,
αναμετριέσαι με τις βροντές
της καρδιάς
και λυσσομανας αίολες αγάπες.
Ανάσα.
Γυναίκα κι αυτή.
Πνοή.
Ζωή
Γέννηση
Στοργή
Αγκαλιά
Ηδονή,
γυναικα κάθε σου αίσθηση,
κάθε σου κάλλος,
κάθε ωδή θηλυκή.
Μόνο ένας θάνατος σε χωρίζει
και σε σμίγει με τ αρσενικά: :
Θάνατος,άρρεν.
Ζεις και πεθαίνεις για κείνον,
άκου πώς αντηχεί,
Ο άντρας,ο θάνατος,!,
που σε στέλνει στο Σύμπαν
να ανατείλεις
στη φωτιά να καείς
ή στην κόλαση να σαπίσεις,
να διαλυθείς.
Γυναίκα,
λάτρεψε το αγόρι
τον άντρα της ζωής σου,
έτσι κι αλλιώς 
τον κυοφορείς.
Άντρα,
αγάπα και ύμνησε
το κορίτσι,
τη γυναίκα τής ύπαρξης σου,
έτσι κι αλλιώς
μέσα σου βρίσκεται,
την κατοικείς................... .

ΣΤΕΛΛΑ ΤΕΡΓΙΑΚΗ - ΓΥΝΑΙΚΑ ΨΥΧΗ

Κρατάς το δοξάρι της ζήσης,
προσφερόμενη δύναμη στον άπαν της Ουσίας!
Υμνήθηκες, εκδιώχθηκες,
αγαπήθηκες, πολεμήθηκες…
στις αντιπαλότητες των διαδρομών σου
κι ακόμα διώκεσαι
αποζητώντας τη μοίρα σου, 
στους φράχτες των ορίων της αποδοχής!

.................
Ενδύεσαι τον Έρωτα, πορφυρένια
αλαβάστρινη υφή,
πότε πολέμιο και πότε φίλο,
στης μέθεξης το πάντοτε, 
σ’ όλους τους χρόνους,
αλφαβητάρι της καρδιάς
και του Αιώνιου κάλλους…
Γυναίκα … Ψυχή !

8.3.2016
© Στέλλα Τεργιακή
Απόσπασμα από μεγάλο ποίημα 
(θα συμπεριληφθεί σε επερχόμενη έκδοση)
(-Πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα-)

ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

είσαι γυναίκα
το σκοτάδι και το φως
νύκτα και μέρα

χαικου
Αθως Χατζηματθαιου

Ελένη Σέττα

Σκηνοθεσία -Στίχοι ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΤΟΥΦΑΡΗ ΣΕΤΤΑ Μουσική - Ερμηνεία ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΠΑΚΗΣ Ζωγραφική ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ Ηχογράφηση ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΝΕΡΑΝΤΖΑ Γυναίκα Κόρη, υφάντρα, αγρότισσα, δούλη φτωχή ή κόμισσα, η λέξη είναι μία …… Γυναίκα. Γεννιέσαι, γίνεσαι, γεννάς, φτιάχνεις, χαρίζεις και πονάς, αυτή είναι η συμφωνία. Όλη η ζωή μια αναλαμπή, δίνεις χαρά και ηδονή, στου νου την τρικυμία. Δίνεις το γάλα στο μωρό, ψηλά σηκώνεις το φουρό, λικνίζεσαι με χάρη και νιος και γέρος σ’ αγαπά, δίπλα σε θέλει ,σε κρατά ο άνδρας με καμάρι. Χωρίς εσένα δεν ανθεί, τίποτα μες την φύση κι ο ήλιος αν του αρνηθείς το χαμογέλιο, θε να βγει κι αυτός από την δύση. Είσαι γαλάζια θάλασσα κι επάνω σου αρμενίζουν. χαρές και λύπες, έρωτες, αγάπες και ελπίδες. Μ’ αλλοίμονο αν συγχυστείς , κύμα σηκώσεις, οργιστείς, αφήνεις πίσω ερείπια σαν δέκα καταιγίδες. Κρατάς τα ηνία δυνατά και λογικής και ηθικής, μα και της οικοκυρικής την τέχνη την κατέχεις κι όποιος νομίσει πως μπορεί μ’ εσένα να αναμετρηθεί, μάταιος κόπος, σκλάβος σου παντοτινά τον έχεις. Οι ποιητές, οι τραγωδοί, οι γλύπτες, οι ζωγράφοι κι ο πιο φτωχός καλαμαράς, μπρος το λυχνάρι που αγρυπνά για σένα πάντα γράφει. Γυναίκα, ξέρεις, η ζωή επάνω σου πατάει κι όποιος για σένα πει κακό, θα βρει ενάντιο το θεό που πάντα σε φυλάει. Γυναίκα… μάγισσα, θεά, παρθένα, πόρνη και μαμά. πρόσωπα χίλια σ΄ ένα. Έχασες τον παράδεισο, μα ο κόσμος όλος ο υπαρκτός κι ο απέραντος ο νοερός, έχουν πλαστεί για σένα.

Woman Daughter, weaver, farmer, servant or poor countess, The word is a ...... Woman. Born, become, born, you fix, give away and hurt, this is the deal. All life a glimpse, giving joy and pleasure, stou mind the storm. You give the milk to the baby, lifting up the dress, swaying gracefully and young and old loves, beside wants, keeps the man with pride. Without you there is booming, nothing amid nature and the sun if he deny the smile, each to go and he from the west. Are you blue sea and upon thy sail. joys and sorrows, loves, loves and hopes. With woe if confused, wave lift, rage, leave behind remains as ten storms. You hold the reins loud and logic and morality, but also the art of housekeeping to possess and whoever thought I can with you to confront, vain, your slave forever got you him. The poets, the tragedians, sculptors, painters and the most poor writer, who forward awake the lamp, for you always write. Woman, you know, life upon thy presses and whoever of you say bad, Contra will find the god who always guards you. Female ... witch, goddess, virgin, prostitute and mother. thousand persons in one. You lost the paradise, but the whole world the real and his vast imaginary, they haved coined for you.

Διαβάστε το Α μέρος ( Α- Ζ) εδώ 

Διαβάστε το Β '  μέρος  ( Ι - Ν ) εδώ