Γ.Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ "Ένα δάκρυ για έν’ ανθό"

Στη μνήμη της Κατερίνας που αδικοχάθηκε
από τη σφαίρα των ληστών

Εσύ γλυκό, φτωχό λουλούδι της Κορίνθου,
αλλιώς λογάριαζες την Άνοιξη.
Αρώματα και χρώματα,
δροσοβολιές στα μάτια σου
κι ο έρωτας να σου κεντά
τα νεαρά όνειρά σου.
Ποθούσες να χορέψεις
μες στην Άνοιξη της νιότης,
να δώσεις και να πάρεις την αγάπη,
να δεις την προκοπή να σ’ ακλουθά.
Την Άνοιξη των λουλουδιών ποθούσες.
Αλλά εκείνη, ω Άνοιξη του σκότους!,
υπό μορφή σφαίρας κακιάς κι αδέσποτης
εισχώρησε στα στήθη σου
και σου έκοψε το νήμα της ζωής.
Σφραγίστηκαν τα μάτια σου.
Ο Ήλιος σε αμέλησε.
Το τραγικό σου σπίτι βάφτηκε μαβή
κι ο τάφος σου εχώρεσε όλην την Άνοιξή σου.

Φτωχό παιδί της γειτονιάς και της δουλειάς,
ανθέ π’ αδικοκόπηκες πάνω στην ομορφιά σου,
ένα ζεστό μου δάκρυ δέξου
πάνω εκεί στην κρύα πλάκα
που σκεπάζει τη γαλήνια μορφή.
Ένα μου δάκρυ για εσένα , Κατερίνα.
Τ’ άλλα μου δάκρυα, τα πολλά, τα κρύα,
είναι γι’ αυτήν την κοινωνία οπού ζούσες,
οπού ζω,
που τ’ άδικο Θεού κι ανθρώπων
διαρκώς την κουμαντάρει.