Γιώργος Σουλόγλου "Νέα ζωή"

Εϊ που σαι ……… σε σένα μιλώ.

Σε σένα που τα μάτια μόλις άνοιξες

τον πόνο αντίκρισες.

Πάλεψες όμως και νίκησες

για να θυμίζεις και σε μας τους νικημένους πως υπάρχεις.

Εϊ άκου να δεις….

ανηφοριές κι αγκάθια σου στρώσαμε να περπατάς,

ρουφιανιές και δειλία για να πορεύεσαι.

Σιχτίρισέ μας, αναθάρρεψε και άλλαξε ρώτα.

Γύρεψε την αγάπη στα συντρίμμια του πολέμου,

δώσε το χέρι σου στον κόσμο ολάκερο,

πάρε μυρουδιές από τη γης και ανάσαινε,

σκαρφάλωσε σε κορυφογραμμές

και δες τη πλάση με θωριά καθάρια.

Σεργιάνισε σε τόπους αλαργινούς

μάζωξε πραμάτειες από γερόντους και μάνες

και μοίρασε τα, μη κρατήσεις τίποτε για σε.

Τράνταξε τη γης συθέμελα,

να χεις στη ψυχή τα λόγια του ανίκητου ….

<Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.>

Δώσε ελπίδα σ’όλα τα ζωντανά,εξόν απ τα ερπετά,

αυτά πάτα τα, βγάλτους τ’άντερα,

δεν χωράνε στον καινούργιο σου κόσμο.

Εκεί δεν θα σέρνεται κανένας, όλοι πετούμενα θάναι

με φτερούγες ατέλευτες σαν αγκαλιά μάνας που θηλάζει.

Βλαστάρι μου, βλαστάρι της γης ολάκερης,βοήθα με,

σε σένα μοναχά ελπίζω για μια άλλη φτιάξη, μοναδική αλλόκοτη,

γεμάτη ερώτους και μυρουδιές από νυχτολούλουδα

που την αυγή θα φέρουν.

 ΥΓ. Αφιερωμένο σε μια ψυχούλα που άνοιξε τα ματάκια της στις 11-4-2013 και παλεύει να ανθίσει………

Αναδημοσίευση από http://anorthografies.net/