(Για
όλους τους ανάξιους,που η Χάρις Του,
κατά παραχώρησιν,αγγίζει!)
κατά παραχώρησιν,αγγίζει!)
Αχ!
Να'χα την δύναμη όλη μου τη ζωή
σε κείνη τη μοναδική στιγμή
να την χωρέσω,
όπου η ελέω Χάρις Του,
εμέ την αναξία αγγίζει!
Σώμα,ψυχή,υπόσταση και νου,
δονεί και συγκλονίζει!
Κι ευφραίνομαι κι αστροπεττώ,
κι αγγελοφτερουγίζω!
Και τα βουνά μετακινώ,
και την Θεοχαρά ακραγγίζω!
Αχ! Αραχνούφαντοι ατσάλινοι ιστοί
τα πάθη του κορμιού μου,
το σώμα το κρατάν βαρύ,
στη γη αλυσσοδεμένο!
Και τρέμω και φτεροκοπώ
και την στιγμή, προσμένω!!
σε κείνη τη μοναδική στιγμή
να την χωρέσω,
όπου η ελέω Χάρις Του,
εμέ την αναξία αγγίζει!
Σώμα,ψυχή,υπόσταση και νου,
δονεί και συγκλονίζει!
Κι ευφραίνομαι κι αστροπεττώ,
κι αγγελοφτερουγίζω!
Και τα βουνά μετακινώ,
και την Θεοχαρά ακραγγίζω!
Αχ! Αραχνούφαντοι ατσάλινοι ιστοί
τα πάθη του κορμιού μου,
το σώμα το κρατάν βαρύ,
στη γη αλυσσοδεμένο!
Και τρέμω και φτεροκοπώ
και την στιγμή, προσμένω!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου