ίσως μυρίζει το τσουρέκι όμορφα και μας παρασύρει με τη μυρωδιά του σε σπίτια γεμάτα αγάπη και χαρά.Ίσως χρειαζόμαστε τόσο πολύ τις μυρωδιές και τα χρώματα...Η ανάγκη μας να βρεθούμε με συγγενείς και φίλους..Να κλείσουμε πάλι το στενό μας κύκλο...Μα ίσως και αυτή να είναι αληθινή χαρά..Η υπερβολή ,το τραγούδι,οι σκέψεις ,οι βόλτες...Εκεί και αλλού..Το άγγιγμα στο χερι του παιδιού,το χάδι στον ανήμπορο γονιό,η φιλική κουβέντα με το ξένο...Ένα διαφορετικό κατανυκτικό και σπάνιο συναίσθημα που μάλλον δεν ξέρουμε που μας οδηγεί...Σίγουρα όχι στην Ανάσταση...Κι ίσως να ανοίγει η ψυχή και να θέλει μια βόλτα στη φύση,τη χαρά της δροσερής ανάσας,το αεράκι που φυσά απαλά στο προσωπό μας,τον πρώτο καυτό ήλιο,το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα...Η αρχή ενός καλοκαιριού που περιμένουμε ...Ακόμα πιο απλά να μαζέψουμε τις δικές μας παπαρούνες για τα βάζα μας,το κύλισμα στο χορτάρι η υποψία πως μπορεί να κόψει πασχαλιές για τα μαλλιά μας...Η εικόνα τους/της/ οι παρουσίες ή οι απουσίες της ζωής μας...Το κόκκινο αβγό ,το τσούγκρισμα όμοιο με το καυγαδάκι και κόκκινο σαν τον έρωτα,στα χρώματα της Λαμπρής όλα...Το φιλί της αγάπης...ένα κερί στο μανουάλι ,η προσευχή ,η φλόγα που φωτίζει τη νύχτα ,το προσωπό της/του...Που μας πάει η πασχαλιά;Είναι μια γιορτή που μας παέι στην αγάπη ,φέρνει την αγάπη κοντά μας ή είναι όπως οι άλλες μέρες;Κάπου στις πένθιμες μέρες μπορεί να μας ξεφύγει ένα δάκρυ λυτρωτικό...Ίσως να μη ξέρουμε το λόγο ,μπορεί να μη χρειάζεται να τον ξέρουμε... Ίσως η μοναδική γιορτή που κλείνει μέσα της όλα τα συναισθήματα. Από την αγωνία, τον πόνο τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης, περνάμε στην αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση...Ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου