ΓΙΟΥΛΗ ΤΣΟΥΡΕΚΑ "Αλήθεια..."

Αλήθεια.. τι δύσκολη λέξη η Αλήθεια..
τι δύσβατο, στενό μονοπάτι η Αλήθεια..
πόσο πολύ πονάει η Αλήθεια...
την Αντέχεις στον αχό της 
πολύβουης Πόλης Μας;!
Την αντέχει το "πράσινό σου"
μεσ΄ τη μαυρίλα στα σκυθρωπά πρόσωπα
των συνανθρώπων σου, ή προσπερνάς και 
δεν κοιτάς κατάματα τη σκληρή Αλήθεια, 
τόσο γυμνή, αφοπλιστική, αποκαλυπτική
που σου τρομάζει το "πράσινό σου" και 
το διάφανο "άσπρο σου";!
Κρύβει ανήλιαγες σπηλιές η Αλήθεια
σαν τις κρυφές τις σκέψεις και, 
όχι μόνο, τις δεύτερες, τις επικίνδυνες, 
τις υστερόβουλες, αυτές που σε τρομάζουν,
που σε κάνουν να κλαις, κι ας το "παίζεις"
άνετος, δεν είσαι κατά βάθος, το γνωρίζεις καλά!
Κάθισα ώρες, μέρες, χρόνια μόνη και 
σε έμαθα, διάβασα τις κρυφές σελίδες σου
στα άδυτα της ψυχής σου, ζέστανα τις υγρές νύχτες 
του πόθου σου που ήταν ψέμα, 
τις σκέπασα στοργικά με τις κουβέρτες της Αλήθειας
για να Σε Ζεστάνω..
Υπέμεινα χαράζοντας το όνομά σου πάνω στο δέρμα μου
με καρτερία και προσμονή πως θα΄ρθεις μαζί 
με Μία Αλήθεια...
΄Εμεινα ξέπνοη Χειμώνα μπροστά στη θάλασσα κι 
αντίκρισα το ηλιοβασίλεμα, χωρίς τη μυρωδιά σου
δίπλα μου, γιατί μου είχες ήδη "κλέψει" την Αλήθεια..
Πέρασε πολύς καιρός που σε περίμενα ώρες αλογάριαστες,
γέρνοντας το κεφάλι μου στη πιο κοφτερή γωνιά 
της Ψυχής Μου, προσμένοντας την Αλήθεια....
Μάταια όμως... ποιος τι λογίζεται;! 
Εσύ;! Εγώ;! Αυτοί;! ΄Ολοι Εμείς;!
Την Αλήθεια Επιτέλους ..;!

Αναδημοσίευση από το Μπλογκ της Γιούλης http://tgioula.blogspot.gr/