Στέλλα - Σοφία Ζυγούρη "Χωρίς βάρος.."

Ακριβή μου φίλη Εμπνευση,
απλώνεις το χέρι, ζητάς μαζί σου 
να ταξιδέψω..
Στον κήπο των δικών μας θαυμάτων..!
Πόσο όμορφα νιώθω σαν σε αγγίζω..
Ανάλαφρα..!
Όμως…
Είναι η βαρύτητα που πίσω με τραβά..
Ακόμα κι αυτό το μολύβι που κρατώ,
βάρος αβάσταχτο για το ΑΫΛΟ είναι..
Στ’ αστέρια ήθελα να σχηματίζω τις λέξεις μου..
Με τα αφράτα σύννεφα στίχους να πλάθω,
κι αν αυτά ..συγκρουστούν βροχή δροσάτη
το ποιήμα στη γη να πέσει τη διψασμένη…
Και το ουράνιο τόξο χαμόγελο ικανοποίησης..!
Γλυκιά Μούσα πως το ποθούσα..!
Όμως..
Ότι αγαπώ έχει βαρύτητα, όπως κι η ιδια η αγάπη.
Κοντά της με κρατά..
Εδώ είναι η θέση μου..
Εσύ όμως μη μ’ εγκαταλείψεις,
να περνάς.!
Λίγο να μ’ αγγίζεις μ’ ένα φιλί σου.!
Και που ξέρεις..
Ίσως μια μέρα πετάξω μαζί σου..!!(Στέλλα Σοφία Νικ. Ζυγούρη2012)