Carpe "Ομολογία..."

Στο ακατέργαστο φως
μερόνυχτα μετρώ
τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν
κατά μήκος της ζωής.
Οι προσδοκίες αιωρούνται
σε μια κλωστή.
Η ενθύμηση σου
κατατρώει τις σάρκες,
ορίζοντας διαφυγής μηδενικός.
Οι αναπνοές μας σβήνουν
στον καθημερινό θρήνο.
Ξαποσταίνω σε μια αγκαλιά
ομολογώντας τις αυταπάτες χρόνων.
Ξοδεύω τα συναισθήματα
ιχνηλατώντας σπιθαμή προς σπιθαμή
ένα κορμί που αρνήθηκε
τις ματαιώσεις.

Carpe .