ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΤΙΤΣΗΣ "ΦΥΛΑΚΗ"

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή, 

οι δρόμοι θα'ναι αδειανοί γεμάτοι κόσμο... 

ο αέρας μυρίζει καταχνιά, το σκηνικό γκριζόμαυρο 

είναι βουβός ο φόβος της "χολέρας" που διαδόθηκε 

από παπα-Γρηγόρηδες και προεστούς, κανείς δεν θα με περιμένει 

και για λίγο θάρρεψα πως... 

ως άλλος βοσκός να μπω στη θέση του Σωτήρα 

να μιλήσω για αγάπη και προσφορά και αρετές 

να ανταλλάξω τη λύπη με χαρά να βρω φίλους... 

θάρρεψα πως... 

η αλληγορία θα με βρει, τραγικό ήρωα να ενσαρκώσω 

κι όταν ο δικαστής νίψει τα χέρια του , στην Πολιτεία θα μαι ξένος... 

και η θυσία θα γενεί, να φέρει φως στα μάτια των μαρμαρωμένων 

μα όμως εγώ δεν είμαι ο Μανολιός, 

κι αργοκουνώντας το κεφάλι, κλείνω βιβλία και μουσική 

γέρνω προς το προσωπικό μου κουπί 

γιατί δεν θα βγω απ' αυτή τη φυλακή... *

*Το ποίημα είναι βασισμένο στο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου "Η Δημοσθένους Λέξις " και στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη " Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται"

Η φωτογραφία ανήκει στο blog