Παράξενη,απρόβλεπτη
επίσκεψη
στα χρώματα
του δάσους
η βιοτή..
Θα την αισθανθείς
στους μακρινούς
περιπάτους
των δύσβατων βουνών..
Στις θάλασσες
θα την αντικρίζεις
που οι ανάσες της
γίνονται
στοργικές αγκαλιές
που χωρούν ολους
τους πονεμένους ανθρώπους
Το χώμα που σκαλίζεις,
τα λουλούδια
που γεννιούνται
από της καλοσύνης
την μήτρα
και της καρδιάς
που πάλλεται διαρκώς
από χαρμολύπη
καπου ίσως εκεί
η ζωή βηματίζει…
Την ζωή την ζείς
και την ποθείς
την ερωτεύεσαι,
ονειρεύεσαι ταξίδια
ανεκπλήρωτα
στα χάδια της χαράς
που σου επιφυλάσσει..
Ένα στιγμιαίο
επεισόδιο
που είδες στην οθόνη,
ένα ανέκδοτο
που σε προκαλεί να γελάσεις..
Μια ατέλειωτη βόλτα
μέχρι τα βραδινά
φεγγάρια
να αισθανθούν μια γλυκιά
στιγμιαία μελαγχολία
για την αξημέρωτη
μα λαμπερή νύχτα..
Ένας ήλιος που φωτίζει
τις μοναξιές μας…
Τα γαλάζια μάτια
μιας θάλασσας
που νοστιμίζει τις πληγές μας..
Αλήθεια
τι είναι αυτό
που αποκαλούμε Ζωή;...
Ένα απαλό αεράκι
που γίνεται
λευκό μαντήλι
μεχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά μας..
Μέχρι ένα στοργικό
φιλί να ξεκλειδώσει
τις σιωπηλές μας ψυχές…
Αυτο πιθανό να είναι
η ζωή ένα ονειρικό
ατέλειωτο φιλί που μας βρίσκει
καθισμένους στα παγκάκια
ενος πάρκου..
Τα παγκάκια αν και ξύλινα
αφήνουν χαραγμένα
με ανεξίτηλα γράμματα αγάπης
τα αρχικά των ανθρώπων
που συναισθηματικά ενώθηκαν κάποτε..
Σε αυτα τα παγκάκια τώρα
οι καρδιές γαληνεύουν
για την αιώνια,
ουράνια,
πανέμορφη υπόσχεση
της …Αθάνατης ψυχής!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου