ΑΓΓΕΛΑ ΚΩΣΤΑ - ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ

 

Η Άντζελα Κώστα γεννήθηκε στην Αλβανία το 1973 και ζει στην Ιταλία από το 1995. Είναι μεταφράστρια, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, εκδότρια και υποστηρικτής. Έχει εκδώσει 11 βιβλία: μυθιστορήματα, ποιήματα και παραμύθια στα αλβανικά, ιταλικά και αγγλικά. Οι δημοσιεύσεις της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες σε: Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, Ιταλία, ΗΠΑ, Αγγλία, Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Λίβανος, Αλγερία, Πολωνία, Αυστραλία, Αίγυπτος, Ελλάδα, Τατζικιστάν, Νότια Κορέα, Ουγγαρία , Πολωνία, Ισραήλ, Νέα Ζηλανδία, Μπαγκλαντές, Ινδία κ.λπ. Η Angela Kosta μεταφράζει και γράφει άρθρα και συνεντεύξεις για την εφημερίδα "Calabria Live", το περιοδικό Saturno, την εφημερίδα "Le Radici", το διεθνές περιοδικό "Orfeu", την εφημερίδα Ciceroni, το Quick Amazing World, το περιοδικό Alessandria Today, την εφημερίδα Nacional, την εφημερίδα Destinacioni, το περιοδικό Perqasje Italo - Αλβανικό, το διεθνές περιοδικό Atunis - Βέλγιο, συνεργάζεται με περιοδικά σε Λίβανο, ΗΠΑ, Μαρόκο κ.λπ. Η Angela Kosta είναι Πρέσβειρα Πολιτισμού και Ειρήνης σε: Μπαγκλαντές, Λίβανο, Πολωνία, Μαρόκο, Καναδά, Αλγερία, Αίγυπτο κ.λπ.

πηγή φωτογραφίας 

ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ

Όταν ο μεγάλος διάσημος Έλληνας τραγουδιστής Όμηρος έγραψε το περίφημο ποίημα Ιλιάδα, αφηγούμενος τις πενήντα μία τελευταίες ημέρες των δέκα ετών του πολέμου, δεν ήξερε ότι αυτή η σκηνή θα διαδραματιζόταν εκατοντάδες αιώνες αργότερα, σε άλλα σύγχρονα σενάρια. Η αυλαία της πόλης της Τροίας σήμερα αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον πλανήτη μας. Η οργή εκείνων που προκαλούν μόνο ατελείωτη ζημιά είναι ο τυφώνας του μίσους που συντρίβει και καταστρέφει αλύπητα λαούς, που στερούνται κάθε μέσο για να αμυνθούν ή να προστατευτούν από το κακό που «εξυψώνει» ο ουρανός, φωτισμένος από ρουκέτες και βόμβες, κατόπιν εντολής του αυτοί που «βαφτίστηκαν» και συνεχίζουν να «βαφτίζονται» με τη ροή της απληστίας και της κατοχής. Κανείς δεν μπορεί να πει διαφορετικά! Η οργή του Αχιλλέα έχει απλωθεί πλέον παντού! Στην εποχή μας δε χρειάζονται δέκα χρόνια μάχης, ούτε χιλιάδες στρατιώτες, λίγες ώρες είναι αρκετές και οι πύραυλοι μετατρέπουν τις πόλεις της Ουκρανίας, αυτές της Παλαιστίνης και άλλων χωρών σε ερείπια και στάχτη, θάβοντας έτσι ζωντανούς όσους δεν βρίσκονται στο σφάλμα: παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι. Δεν υπάρχουν άντρες! Το πεδίο της μάχης τους καλεί πίσω με δάκρυα στα μάτια, γιατί, αν και δεν κλαίνε, αντιμέτωποι με τους αποχαιρετισμούς των παιδιών τους, των συζύγων, των γονιών, των αγαπημένων ή των εραστών τους, δεν μπορούν να προκαλέσουν τον δυνατό και σκληρό χαρακτήρα τους. Τώρα το Κακό είναι η ίδια πηγή: το δηλητήριο, η φωτιά και η δύναμη της κυριαρχίας. αυτό προσωποποιεί τη Θέτιδα, τη μητέρα του Αχιλλέα. Αυτή, μια αθάνατη θαλάσσια νύμφη, μπορούσε να μεταμορφωθεί σε: φίδι, φωτιά και λιοντάρι. Άλλοι σιωπηλοί πόλεμοι κυριαρχούν στον πλανήτη μας. Όλα αυτά γίνονται στη σιωπή, με τη διπλωματία, δεν χρειάζεται να υψώσετε τη φωνή σας, ούτε καν να επιμείνετε να έχετε λίγη Ειρήνη τερματίζοντας την απαγόρευση κυκλοφορίας. Ο Δούρειος Ίππος, όσο είναι αόρατος, καταφέρνει ακόμα να ξεγελάσει όσους τον εμπιστεύονται ως συνήθως στις ψεύτικες υποσχέσεις στα στρογγυλά τραπέζια, ανάμεσα σε άγριες ματιές, πλούσια λόγια που καθορίζουν τη φτωχή μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τον καταχθόνιο αλτρουισμό τους. Το ενδιαφέρον τους ξεπερνά αυτό των ανθρώπων. Η ευαλωτότητά τους είναι αυτή που τους ανησυχεί από κάθε άποψη. Τα πρόσωπά τους κοκκινίζουν, σφίγγουν τις γροθιές και τα δόντια τους, χωρίς να κρύβουν καθόλου την οργή τους και δυστυχώς η συζήτηση συνεχίζεται για μήνες και χρόνια. Όλοι αντιλαμβάνονται ό,τι δεν τους ανήκει, ωστόσο όποιος πρέπει να είναι κύριος του, δεν έχει λόγο στο κεφάλαιο. Ο λαός, απογυμνωμένος από κάθε κυριαρχία, αναγκάζεται να είναι υπάκουος στις συνθήκες και τις συνέπειες των αποφάσεων εκείνων που κυβερνούν τη Γη μας, που όλα προέκυψαν στις κολασμένες αποστροφές, ακόμη και στη φτέρνα του Αχιλλέα, επομένως μένουν τόσα λίγα για να ξεφύγουν.