Με γέλιο άφατο
Αόρατοι τη μέρα λαμπυρίζουμε
στο σκοτάδι, σ΄αυτούς τους στίχους
δεν θα βρεις ούτε μια στάλα θεού
φύγε εσύ να μείνω εγώ
να προσέχω τον καιρό.
Με το πνεύμα της αφής
χιονίζει στην μελλοντική αυγή
ίσως να δούμε την άλλη όψη της
με την σκέψη μας.
Προσμένοντας κάτι ατόφιο να μας τυλίξει
να γερνάς και να γέρνεις
στο κενό αυτού του αιώνα
που τα πάντα ρέουν μετέωρα.
Ζωή γεμάτη αντιφάσεις
θάβονται τα ευρήματα της γνώσης
στα δύσβατα κενά του χρόνου
είδα τη μοίρα αντίκρυ των άστρων.
Τη ζωή ν΄αδράχνει τη στιγμή
πριν μπει στων χρωμάτων τη δίνη
με την ταχύτητα του θα ζωγραφίσω
της αφθαρσίας το φως το γαλάζιο.
Τρέξε εσύ να τρέξω κι εγώ
τραγουδώντας αφήνοντας αποτυπώματα
ευάλωτων πελμάτων
να λες ταξίδεψε κι απόψε με άναρχη ορμή
στην πλημμυρίδα των γρίφων.
Γρηγορία Πελεκούδα
Η φωτογραφία είναι από https://ar.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου