Φτάνεις σε ηλικία που το Σαββατόβραδο δεν έχεις όρεξη ούτε για εξόδους, ούτε να δεις, ούτε να σε δουν, αλλά να μείνεις στο σπίτι με τους δικούς σου ανθρώπους και να κάνεις αγκαλιές. Και κάνεις σαν παιδί, που ευχαριστεί τον καλό Θεούλη για όσα του δίνει και ευγνωμονείς που έχεις τους δικούς του κοντά του, τους γονείς, τα παιδιά σου και τα αυτονόητα, που δεν είναι για όλους δεδομένα. Το φαγητό, το νερό, ένα ζεστό σπίτι και ένα κρεβάτι, για να κοιμήσεις τα παιδιά σου και να μη φοβούνται.
Και νιώθεις τυχερός και ευλογημένος που έχεις ακόμη τους γονείς σου, εκείνους που έκαναν για σένα το πικρό γλυκό, στερήθηκαν, για να μην στερηθείς, τους έλειψαν πράγματα, για να μη λείψουν σε σένα και έκλαιγαν βουβά, για μη δουν στα δικά σου μάτια δάκρυ. Τυχεροί είναι όσοι έχουν φίλους και μια δουλειά, για να ζουν με αξιοπρέπεια στη χώρα τους. Το ζεστό πάπλωμα τις νύχτες που σου δίνει θαλπωρή, λείπει από πολλούς συνανθρώπους μας απόψε και τα φετινά Χριστούγεννα δε θα βρουν μαζί όλες τις οικογένειες... Είναι ένας κόσμος σκληρός, παράξενος, τρομακτικός, που ξεπερνά τα όνειρα, που στερεί τα όνειρα και σε κάνει να φοβάσαι.
Τα φωτάκια σε πολλά δέντρα φέτος δεν θα ανάψουν και κάποια παιδιά θα κλαίνε είτε στο Αιγαίο, είτε σε μια μεγάλη πόλη στην Ευρώπη...Τι σημασία έχει ο τόπος, το κλάμα του ανθρώπου που πονά είναι το ίδιο και δεν έχει γλώσσα και χρώμα, έχει μόνο σπαραγμό. Τι σημασία έχει που τα λέμε και τι αξία έχουν τα ευχολόγια; Τι σημασία έχει μια καρδούλα και ένα δάκρυ κάτω από μια εικόνα πόνου στα προφίλ μας; Τεράστια σημασία έχουν, γιατί το έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει και γιατί νιώθουμε και δεν έχουμε πάψει να είμαστε άνθρωποι. Και αγαπάμε και φοβόμαστε και είμαστε πολλοί ''οι όλοι εμείς'' και μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, έστω και αν η αρχή γίνει με μια μικρή καρδιά κάτω από μια εικόνα με φρίκης και ανθρώπινου πόνου.
Είναι ένα βράδυ Σαββάτου, ίδιο με όλα τα προηγούμενα και απόλυτα διαφορετικό, γιατί ο κόσμος μας αλλάζει και μαζί του και μεις και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα για το μέλλον των παιδιών μας. Σας εύχομαι απόψε να έχετε κοντά σας όσους αγαπάτε και να διώξετε μαζί τα σκοτάδια. Να γελάτε μαζί και να κάνετε ταξίδια από την κουζίνα στο σαλόνι και αντίστροφα, έστω και μέσα σε λίγα τετραγωνικά! Συχνά τα πιο μεγάλα ταξίδια τα κάνουμε χωρίς καν να ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού μας...Να έχετε όλοι ένα μαλακό κρεβάτι να απλώσουν τα παιδιά σας τα όνειρά τους και να χαμογελούν στον ύπνο τους. Και να κάνουμε μια σκέψη προσευχή για όσους απόψε μας έχουν ανάγκη.
Ασφαλώς και ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με ευχές και προσευχές, το ξέρουμε καλά. Αλλά είναι μια αρχή η συνειδητοποίηση και η συνείδηση της κοινής μοίρας, γιατί κανείς πια δε μπορεί να νιώθει ασφαλής. Όταν το κακό χτυπάει την πόρτα του γείτονα, περίμενε να έρθει και στη δική σου. Σφιχτά δεμένα χέρια, λοιπόν, και όλοι μαζί με ελπίδα και πίστη, αλλά και πείσμα για το αύριο, που δεν περιμένει. Και με γλώσσα κοινή, που θα αχρηστεύσει το κακό. Είναι φανερό πως όσα ονειρευτήκαμε παιδιά μας πρόδωσαν, αλλά αν κυριαρχήσει η λογική και η συνωμοσία από ανθρωπιά, μπορούμε να βρούμε λύση και να συνεννοηθούμε. Χιλιάδες, εκατομμύρια φωνές μαζί για τα ζευγάρια παιδικά μάτια που φοβούνται και σε κάνουν να λυγίζεις, γιατί μόνο όταν ένα παιδί ζει με ασφάλεια και χαμογελά, μόνο τότε ο κόσμος αυτός έχει ελπίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου