ΝΙΚΟΣ ΣΚΟΥΦΟΣ " Αντίστροφη ενηλικίωση " Ποιητική Συλλογή

Νίκος Σκούφος -  Αντίστροφη ενηλικίωση

Είδος :Ποίηση 

Εκδόσεις: Momentum 2015

Σελ.: 72

Τιμή: 8,48€

ISBN: 9789609796675

Η Αντίστροφη ενηλικίωση είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Σκούφου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Momentum. Οι ποιητικές του επιρροές είναι οι Γιάννης Ρίτσος, Μίλτος Σαχτούρης, Κώστας Παπαγεωργίου, οι Έλληνες μεταπολεμικοί ποιητές καθώς και οι Αρθούρος Ρεμπώ, Ανρί Μισώ και Στεφάν Μαλαρμέ.

Η παρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00 μ.μ. στo Public Τσιμισκή (Τσιμισκή 24-Μητροπόλεως 33) στη Θεσσαλονίκη. Για το βιβλίο θα μιλήσει ο ποιητής Κώστας Παπαγεωργίου ενώ ηθοποιός Δημήτρης Βασιλειάδης θα διαβάσει ποιήματα από τη συλλογή.

Ο Νίκος Σκούφος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1993. Είναι τελειόφοιτος της σχολής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ενώ έχει κάνει πρωταθλητισμό καλαθοσφαίρισης με δύο πανελλήνια πρωταθλήματα. Αγαπά τα ταξίδια, και ταξιδεύει όσο περισσότερο μπορεί.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

Αντίστροφη ενηλικίωση

Βυθίζω μέσα μου υγρό καθρέφτη.
Μόνο που έχω ήδη προνοήσει τα αιχμηρά μου σωθικά να ακονίσω.
Έτσι ανεπαίσθητα, μα κατά βούληση, τον καταστρέφω.
Τα κομμάτια του αναπνέουν υπόκωφα στα χνώτα των ματιών μου.

 ****

Τα τραγούδια του θηρίου

Στη μνήμη του Μίλτου Σαχτούρη

Ηρέμησε θηρίο, μην παίζεις άλλο σε κήπους γυάλινους.

Μην τρως μπλε πεταλούδες,

μην ανασαίνεις στο διαμέρισμα.

Πώς μεγάλωσες έτσι;

Ποιον τρέφεις μες στα σκέλια σου

με άρρωστες εικόνες;

Παιδιά με δόντια κόκκινα, φεγγάρινες κουρτίνες

σπασμένοι ήλιοι θρύψαλα

σκυλιά που τρων θεμέλια

λάμπες σαν τριαντάφυλλο.

Θηρίο δίχως το κράνος,

βγάλε την πανοπλία σου.

Μύρισε σάρκα σκέτη.

Σκύψε θηρίο,

στη σκιά δεν μεγαλώνεις.

Κοιμήσου ήρεμα κι εγώ μέσα μου σε φυλάω.

Θηρίο με τα μαγεμένα μάτια…

ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Ηρώδη Δωμάτιο

Όσοι πέθαναν μαζί μου, ήταν μόνοι τους. 
Δεν έβγαλαν φτερά ούτε τους συγχώρεσα. 
Ένα βαθύ κελάηδισμα στο ύψος των φόβων τους,
άκουσα τη σιωπή τους. 
Ένα χαρούμενο πένθος,

με κάθε κρύο σώμα που δεν με αντέχει. 

Πάλι εδώ, στη λευκή σελίδα,

μετά τη ζωγραφιά που μου χάρισαν. 
Και ένα ολοζώντανο κάδρο που λεπτό το λεπτό διψάει να το κοιτάξω.

  **** 

Η ποίηση δεν είναι για τους θνητούς

Οι ώρες δεν είναι όλες ίδιες,

μα ταυτόχρονα πιο ίδιες είναι κι από τη μουσική με τον θάνατο.
Όσες πιο πολλές μελωδίες ακούω,

τόσο αγαπώ τη μελαγχολία της ύπαρξης.
Χορεύω ανάμεσα σε μελλοθάνατους

ενώ με ακουμπάνε με τα κρύα, λευκά τους μάτια.

Το ρολόι στην τσέπη μου φωνάζει:

«Η ώρα είναι ίδια, τικ το βρέφος, τακ ο νεκρός.
Η ώρα είναι ίδια, τικ ανασαίνεις, τακ είσαι νεκ...»