Αχ αγάπη αγάπη αγάπη! τραγουδούσε ο τραγουδιστής.
Και η μικρούλα χόρευε.
Η γιαγιά της την κοιτούσε χαμογελαστή έτσι όμορφα που χόρευε.
«Μια φορά κι έναν καιρό
αγαπούσα κι εγώ. Όπως το λέει το τραγούδι. Της είπε.
«Έλα τώρα γιαγιά μεγάλωσα για παραμύθια πια!»
Της είπε η μικρούλα συνεχίζοντας να γυροφέρνει.
«Δεν είναι παραμύθι κοριτσάκι μου αυτό.
Αν και μοιάζει με παραμύθι.»
« Και που είναι τώρα αυτός του λες?»
«είναι σε ένα λαμπερό αστέρι.»
«Ποιο? Αυτό που κοιτάς τα βράδια απ’ τη βεράντα?»
«Ναι αυτό.»
«Και πως ξέρεις πως είναι αυτό?»
«Μου το είπε εκείνος μια φορά. Είμαστε ακόμη πολύ νέοι. Σχεδόν παιδιά.»
«Μας άρεσε να κοιτάμε τα αστέρια. Και μια νύχτα το διάλεξε.»
Για τον παππού λες γιαγιά? Και σε μένα έδειχνε το βράδυ τα’ αστέρια.
Ναι για τον παππού.
«Και πως το διάλεξε? Τι σου είπε?»
«Μου είπε, όταν κάποτε φύγει για τον ουρανό ο ένας από τους δυο μας,
σ’ αυτό το αστέρι θέλω να πάει. Είναι μεγάλο και λαμπερό. Έτσι δεν θα χαθούμε.»
----------------------------------
Ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου