ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ ''Στην Ακρόπολη...''

Φωτογραφία -
Dimitris Triantafillopoulos

Κοιτώντας την Ακρόπολη από μακριά, όταν ο ιερός βράχος υψώνεται κυρίαρχος στο φως του Απόλλωνα,και στο λαμπρό γαλάζιο του ουρανού.Οι μαρμάρινοι κίονες προβάλλουν επιβλητικοί, στέρεοι, αρμονικοί .Ο άξονας του κόσμου, ο συμπαντικός νόμος , η αλήθεια, η πανανθρώπινη ανάσα του αιώνιου κόσμου των Ιδεών.Ο Παρθενώνας ο ναός του ήλιου, αρσενικός κι αγέρωχος αγγίζει τα ουράνια, και το Ερέχθειο ο χθόνιος θηλυκός ναός σμίγουν σε μιαν ένωση ερωτική. Το θρόισμα των ασημένιων φίλων της ιερής ελιάς χα'ι'δεύει με γλυκύτητα την ψυχή.Μια απέραντη εμπιστοσύνη αναγαλλιάζει την καρδιά και τη ζεσταίνει. Και τότε καταλαβαίνω ότι το κακό γύρω μου, εντός μου, διαθλάται, αέρας γίνεται. Ό,τι έχω αγαπήσει, ό,τι στη ζωή μου υπήρξε ευνοϊκὸ για μένα είναι εδώ . Πάνω σ᾿ αυτὸν τον ωκεανὸ θεϊκής τρυφερότητας η Ακρόπολη, μιλά για τον αιώνιο άνθρωπο που ο νους κι η καρδιά ορίζουν την τελείωσή του. Ο στόχος κι ο σκοπός με ενάργεια εμφανίζεται .Ανάταση και μέθη σε αυτή την κουρασμένη εποχή. Αντίδοτο. Η κίνηση του νου αποφασιστική. Ό,τι κι αν γίνει το μόνο που μετρά είναι η εσωτερική πάλη και η νίκη της ομορφιάς στην ασχήμια, του φωτός στο σκοτάδι, του εμείς -σαν ολότητα- στο εγώ.Η νίκη που στεφανώνει εκείνον που η φιλοσοφία του στηρίζεται και στηρίζει έναν κόσμο που διαπνέεται από ανθρωπισμό, από την ελεύθερη βούληση, την ομόνοια ,το ΄΄καλὸ κἀγαθό''. Kοιτώντας την Ακρόπολη, το κέντρο του κόσμου μας που τώρα σκυμμένος είναι από το βάρος μιας αισχρής , ανηλεούς κι ανάλγητης πραγματικότητας ,δυναμώνει η ψυχή. Καθάρεται . Κι όλα παίρνουν τη διάσταση που τους πρέπει , που τους αξίζει.

Φωτογραφία -  Lina Badeka