ΒΑΙΑ ΣΠΥΡΕΛΗ " Ελπήνωρ "

Νίκος Νικολάου -  ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ..

Πετώ με την συντροφική ψυχή του Ελπήνορά μου

Άθαφτου κι έτσι ανέγγιχτου από τη σκόνη του μουσείου-

Αδήμονο το σώμα

η περίπτυξη πυκνή 

                                                δορκάς φυλακισμένη η τρυφεράδα

-πόσους καιρούς σε αλητεμένα βρόχια

μετρούσαμε επιγράμματα

σε πράγματα νεκρά

όπως το ρακογιάλι το χαρτί

το δέρμα το στυλό

το κεντημένο μαντηλάκι-

τα πρόσωπα όπως έφυγαν

πήραν στις αποσκευές τους

το θόλο του παιδιάστικου ουρανού μας

το ρακογιάλι το χαρτί

το κάδρο με τους ασπρόμαυρους προγόνους

                                                  - γιατί άραγε γελάνε οι νεκροί μας;

Κι εμείς γιατί βαδίζουμε από πίσω

 καπνίζοντας σκυφτά το «αιωνία η μνήμη»

λες και δεν έχουμε ζωή

λες …μας καθόρισαν εκείνοι

οι άυλοι άλλοι

στιγμές που δεν υπήρχαμε καν

όμοια όπως τώρα

μετέωροι

που αναμένουμε τι;

Και το κουστούμι μας σαρκίο στην ξύλινη ντουλάπα

χρόνια δεκαοκτώ

το τρίχινο σακκάκι  κρεμασμένο

σκέπαστρο του λευκού παντελονιού

που ευωδιάζει συνουσία    

της μήτρας που μας γεννάει κάθε τόσο

αέναα

στο νυν και επέκεινα…

Για πού Οδυσσέα, Πηνελόπη;

Σύντροφοι;

Για πού;

                           Φίλε μου παλιέ σηκώνω την τέφρα σου χωρίς πένθος….

Βάια Σπυρέλη

Η Βάια Σπυρέλη γεννήθηκε στον Άη Βλάση Αιτωλ/νίας το 1963 και υπηρετεί σαν καθηγήτρια Θεολογίας και Θεατρολογίας στη Μέση Εκπαίδευση. Δημοσίευσε στον λογοτεχνικό τύπο   ποιήματα και πεζά. Το συνολικό της έργο είναι αδημοσίευτο.