Πίνακας - Γ. Σταθόπουλος |
Kάποια στιγμή κουρασμένα τα λόγια σταματούν ,οι πράξεις μετέωρες είναι!
Και τότε αναζητείται μια νότα, μια μελωδία, ένας άλλος ουρανός.
Η Μουσική!
Με αλέγκρο φως στα πλούσια μαλλιά της και με αντάτζιο στα ακροδάχτυλά της αρμονικά φτερουγίζει πάνω από τη φρίκη αυτού του κόσμου.
Με μια πύρινη φλόγα κάνει στάχτη την ασχήμια του, τον παραλογισμό του.
Ω! μουσική!
Το δοχείο που η πίκρα αφήνει το δάκρυ της καθώς βρίσκει μια ρωγμή της καρδιάς να κυλήσει.
Το παλιό γλυκόπιοτο κρασί που η ευτυχία γεμίζει το κρυστάλλινο ποτήρι της ζωής.
Ω! μουσική! . Σε μια ενάτη ακουμπά η ανθρωπότητα τα όνειρά της .Μυριάδες χρώματα στα μάτια της ακοής, χιλιάδες ήχοι στις γειτονιές του μέσα μας. Σε έναν αέρινο χορό οι μελωδίες σου στροβιλίζονται. Αιθέρια αρώματα σκορπούν στο πέρασμά σου.Και τότε τα λόγια βρίσκουν την κοίτη τους και οι πράξεις καθαρμένες το σκοπό τους .Στην παραδεισένια φύση μου επιστρέφω.
Ω! μουσική!
που έχεις στα μάτια τη φωτεινότητα του απείρου. Γυμνός κι ανέστιος ο κόσμος της ψυχής μου σε σένα στρέφεται...να αποκοιμίσεις τον καημό μου σε τούτο το λυκόφως της ντροπής της ανθρωπότητας.
Ω!Μουσική
παρηγόρησέ με ,γίνε η διαφυγή μου! Ικέτης στο βωμό σου!
Εγώ ο Άνθρωπος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου