Είναι φορές
που όταν ξαπλώνω τη νύχτα
αρχίζω ν' αναρωτιέμαι
αν αξίζει τόση αγωνία
τόση θυσία
τόσος αγώνας
για τη ζωή που ζούμε
τι δίνουμε
και τι παίρνουμε πίσω
κάθε μέρα που περνάει
αν είναι χρόνος ζωής
ή χρόνος θανάτου
αν ζούμε τον έρωτα
ή μια αυταπάτη
αν ο άλλος είναι δικός μας
ή ένας ξένος
τι είναι αυτό
που ζούμε τελικά
έρημος, όαση
ή ο ανήφορος του Γολγοθά;
Γρήγορη , οι σκέψεις και οι απορίες σου ταυτίζονται με τις δικές μου ιδιαίτερα τις μοναχικές νύχτες πο είμαστε "Ενώπιος. ενωπίω " !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ το ίδιο φιλαράκο.
ΑπάντησηΔιαγραφή