NIKOΣ TABΟΥΛΑΡΗΣ -ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ "ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ"

Πίνακας - Γ. Σταθόπουλος

Ρ΄

Κρεμάσαμε στο στήθος

μια σταγόνα ήλιο

για φυλαχτό

και βαδίζουμε άτρωτοι πια

στο λιβάδι με τα ιοβόλα λόγια.

Κρεμάσαμε στο στήθος

μια ανάσα αγέρα

για τα κουράγια

και αρμενίζουμε 

στου μαύρου κύματος

πιασμένοι τη χαίτη,

κατά το άγνωστο...

Μεταλάβαμε με τ' ουρανού

το απέραντο γαλάζιο

και στήσανε χορό οι καρδιές μας,

αντίκρυ στου πελάγους

την αλμυρή καλημέρα!

Γίναμε εμείς ο Ήλιος,

ο άνεμος, η θάλασσα,

το χώμα, τα δέντρα 

και φτιάξαμε ένα νέο άπειρο,

ιχνηλάτες του απρόσμενου,

στων νεφών τις μικρές

συναυλίες...

Σ΄

Μη ζητάς απ' το νέο κυκλάμινο

να σου δώσει απάντηση.

Η μνήμη είναι αιχμάλωτη,

το σώμα γνωρίζει,

το σώμα ξέρει,

χωρίς να σκέφτεται!

Ακίνητοι, μαύροι, γερασμένοι βράχοι

αγναντεύουν με μάτια πυρά

το κοφτερό μάρμαρο του νερού.

Ψάχνουν την ανάσα τους

οι γέροι βράχοι,

με το μαχαίρι καρφωμένο 

στο στήθος τους,

ψάχνουν την ανάσα τους

οι γρανιτένιοι άνθρωποι,

με το κομμάτι την πέτρα

ανάμεσα στις φλέβες του γρανίτη!

Μη ζητάς απ' τον άνεμο 

να στείλει χαιρετίσματα στους νεκρούς!

Η νύχτα θεριεύει σαν ίσκιος,

ανάμεσα στη φλούδα του αποσπερίτη,

τον ύπνο που βυζαίνει τις ελπίδες,

πίσω απ' τα σπασμένα κατάρτια,

στα γκρεμισμένα τείχη των νεκρών καραβιών!

Νίκος Ταβουλάρης

Ποιητής-Πεζογράφος-Δοκιμιογράφος

τ. Πρόεδρος της "Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών"

Απόσπασμα από  την ποιητική ενότητα "ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ" 

(Υμνωδία ρ΄- σ΄)

Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ  2014