Το ποίημα που διάβασα σ’ ένα ειδικό περιοδικό ήταν ερωτικό.
Και είχε και το όνομα του.
Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά.
Το ποίημα, το έχει γράψει για μένα, είπα μέσα μου περήφανη
είμαι σίγουρη κατά 80% ήταν η πρώτη σκέψη μου.
Έχει σχεδόν απόλυτη σχέση με την ιστορία μας.
Διάβασα προσεκτικά την κάθε του λέξη, την κάθε του γραμμή,
το κάθε του κόμμα την κάθε του τελεία, ξανά και ξανά και ξανά, ώσπου
βεβαιώθηκα και πάλι για το 80%
Και μετά από αυτή τη διαπίστωση, έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό μου
και έκλαψα γοερά μέχρι που χόρτασα να κλαίω.
Ηθελα να το έχει γράψει για μένα, με όλη μου την ψυχή το ήθελα!
αφού κι εγώ τον αγαπούσα, αλλά και πάλι δεν ήθελα.
Όχι ακριβώς ότι δεν ήθελα, φίλε μου αναγνώστη, και για να μη σε τρελάνω και σένα,
το πιο σωστό θα ήταν να πω δεν έπρεπε να το έχει γράψει για μένα.
Δεν είναι δυνατόν να μ’ αγαπάει. δεν είναι δυνατόν! Έλεγα και ξανάλεγα
Δεν θέλω να μ’ αγαπάει αυτός. Όχι αυτός!
Πως το άφησα και έγινε γαμώτο?
Φταίει αυτός που το άρχισε, αλλά κι εγώ που απ’ την αρχή ήξερα πως
δεν έπρεπε. Εγώ φυσικά ήμουν η μόνη που ήξερα την αλήθεια, του γιατί δεν έπρεπε.
Όχι όχι μη σκεφτείς πως είμαστε συγγενείς φίλε μου αναγνώστη, που είναι και το πιο πιθανό
να βάλεις με το μυαλό σου. Ούτε ξαδέλφια ούτε κουνιάδια όπως γίνεται πολλές φορές,
ούτε και τίποτ’ άλλο απ’ αυτά.
*
Αλλά για να καταλάβετε το γιατί ήταν τρέλα να μ’ αγαπάει αυτός, θα πρέπει
να σας το πω την ιστορία μου απ’ την αρχή.
Από μικρή ήμουν πολύ όμορφη. Αγγελούδι με έλεγαν όλοι. Είχα και δυο μικρότερες
αδελφές ξανθές γαλανομάτες κι, αυτές,
( τα δικά μου μάτια έφερναν περισσότερο προς το πράσινο)
Το περίεργο ήταν πως από τότε που είμαστε κοριτσόπουλα,
και τώρα που σας μιλάω ακόμη έδειχνα πιο μικρή από τις
αδελφές μου κι’ αυτό δεν θα το είχα καταλάβει σαν παιδί που ήμουν,
αλλά όποιος με πρωτόβλεπε στο σπίτι έλεγε: Αυτή είναι η μικρή σας ε?
Κι’ ας ήμουν απ’ την μικρότερη εννέα ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερη.
Αυτό όλες οι γυναίκες θα το θεωρούσαν ευλογία κι’ εγώ το ίδιο μέχρι και πριν δυο χρόνια.
Αλλά για την ιστορία που σας διηγούμαι αποδείχτηκε κατάρα.
Όταν τον γνώρισα έδειχνα και μέχρι δεκαπέντε χρόνια μικρότερη και η ομορφιά ομορφιά.
*
Ένα σωρό ιστορίες μπορώ να σας διηγηθώ για το μπέρδεμα που γινόταν.
Που πότε ήταν για κλάματα, και πότε για γέλια.
Θα σας πω μόνο μία που έγινε πριν ένα χρόνο, έτσι για να σας δώσω το στίγμα.
Πήγα σε μια γιατρό να πάρω κάποια φάρμακα,
και όταν έφτασα στην πόρτα για να φύγω,
με σταμάτησε και μου είπε:
Να πείτε της μητέρας σας τα φάρμακα της να τα παίρνει με πολύ νερό.
Μα….. τα φάρμακα είναι δικά μου γιατρέ και…..
Εκείνη με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω
όχι και τόσο διακριτικά θα μπορούσα να πω και μου ξαναείπε:
Λοιπον! κι εσείς με πολύ νερό να τα πίνετε.
Το ποίημα το ερωτικό του που διάβασα στο περιοδικό
με ταρακούνησε. Μέχρι χθες ήταν μια… μια ερωτική φιλία που σεξουαλικά
με έστελνε στον έβδομο ουρανό. Και τώρα μέσα από το ποίημα που διάβασα
Είδα ότι και γι’ αυτόν είχε αλλάξει. Είχε γίνει δυνατός έρωτας.
Όμως και πριν διαβάσω το ποίημα κάτι είχε αρχίσει να με τρώει όσο το έβλεπα
να σοβαρεύει, ( οι πολλοί τσακωμοί μας που έκαναν καυτό το σεξ όταν τα βρίσκαμε,
πολλές φορές και πριν τα βρούμε, έδειχναν μήπως έπρεπε πια να του πω την αλήθεια.)
Δεν μπορούσα να κοροϊδεύω έναν άνθρωπο που αγαπούσα.
Κι’ αν του έλεγα την αλήθεια εκείνος τι θα έκανε? Θα με σιχαινόταν στα σίγουρα.
Η διαφορά μας ήταν μεγάλη, κι’ εγώ από κείνους τους ηλίθιους τίμιους που δεν λένε ποτέ ψέματα.
Και πολύ κράτησε!
Όμως Τον αγαπάω γαμώτο δεν θέλω να τον χάσω. Κι’ αυτός μ’ αγαπάει.
Τι θα έκανες εσύ φίλε Αναγνώστη στη θέση μου? είπα δυνατά σαν να μιλούσα σε κάποιον στο δωμάτιο.
«Θα του το έκρυβα». Ακούω τη φωνή του δικού μου, και τινάχτηκα τόσο που παραλίγο να πέσω κάτω
από την καρέκλα του γραφείου.
«Μάρκο!» Ψιθύρισα.
Είχε έρθει πίσω μου αθόρυβα και διάβαζε στο λάπτοπ.
Χαμογέλασε.
«Το ξέρω εδώ και καιρό». Μου είπε. «Μου το είπε η γειτόνισσα σου η κουτσομπόλα απέναντι.»
Με σήκωσε από την καρέκλα και με έσφιξε στην αγκαλιά του
«ησύχασε πια, πες πως είμαστε χολιγουντιανό ζευγάρι.» είπε γελώντας και με φίλησε απαλά και μετά με πάθος.
πολύ πάθος λέμε φίλε μου αναγνώστη.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου