 |
| Photo: Fabio Fernandes de Almeida |
Μου είπαν πως
τέλειωσε το καλοκαίρι,
πως το φθινόπωρο
ήδη είναι εδώ,
πως ο χειμώνας,
αργός ως πάντα,
βαριεστημένα
ετοιμάζει τον ερχομό του,
περιμένοντας μιαν άοσμη άνοιξη
να τον διαδεχτεί...
Επιμένει και ο Βιβάλντι,
μου εξηγεί
σε όλους τους τόνους,
με παλέτα πλούσια,
ήχων και χρωμάτων,
πως, χρόνος και καιρός
δεν εγκαθίστανται...
Περαστικοί επισκέπτες είναι
που εναλλάσσονται,
ντυμένοι με ένδυμα και ήχους
"εποχής"...
Σε αλληλοδιαδοχή αέναη κινούνται,
κυριαρχικά σε παρασύρουν,
και σου αλλάζουν γνώμη, διάθεση,
ως και μορφή.
Μα εγώ,
- ανεπίδεκτος, γενικώς,
σε ερεθίσματα και ενημερώσεις -
στο μικρό μου υπόγειο κλεισμένος
μούχλα ανασαίνω,
ανακυκλώνοντας τα δικά μου χνώτα,
με μυρωδιά μούστου
που ποτέ δεν θα γίνει κρασί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου