ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ " Της μικρής Μαρούλας..."

Εχθές το βράδυ έβλεπα μια κόρη ζηλεμένη,
να μου χαϊδεύει τα μαλλιά να είναι βουρκωμένη
να στέκει και να με θωρεί στα μάτια λυπημένη,
και ο λυγμός της θάλασσα στο στήθος ν' ανεβαίνει.
~
Στα χέρια μέσα να κρατά στεφάνι και να μπαίνει
στη κάμαρα τη πρωτινή που είχε για να μένει,
στη μπούκα πάνω φάνηκε το δάκρυ της να βγαίνει
σαν χάντρα ηλιοστέφανη να είναι απλωμένη.
~
Στην άκρη του παραθυριού η σελήνη ματωμένη
κρεμιέται απ' τ' ακρόχειλα των αστεριών δεμένη,
και μες στο λάμπος το αχνό η κόρη απομένει
στο δώμα μέσα μοναχή με φως στεφανωμένη.
~
Εχθές το βράδυ έβλεπα μια κόρη παντρεμένη,
τη κόρη τη μονάκριβη την πολυαγαπημένη
να έχει έρθει να με δει στον ύπνο μου ντυμένη,
με νυφικό χιονόλευκο σαν ήταν πεθαμένη....

Στη μνήμη της μικρής Μαρούλας

15σύλλαβος
Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
απ' το βιβλίο μου "ψυχές"