Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

ΚΟΥΤΑ ΑΡΙΣΤΕΑ " Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος - Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος "

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Είναι η μέρα που δεν ήσουν εκεί

Είναι η μέρα που δεν έδωσες την αγάπη σου

Η μέρα που άφησες να φύγει κενή

Η μέρα που δεν ρώτησες πώς πέρασες

Πώς ένιωσες

Τι σκέφτεσαι και τι αγαπάς

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Είναι η μέρα που κλείστηκες στον δικό σου κόσμο

και άφησες απέξω τον δικό του

Η μέρα που αγνόησες

Που δεν άκουσες τις κραυγές

Δεν πρόσεξες τα σημάδια

Είναι η μέρα που αδιαφόρησες

για τα φλογισμένα από την απόγνωση μάτια του,

το τρομαγμένο του πρόσωπο,

τις διαπεραστικές σιωπές του!

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Είναι η μέρα που ένα ακόμα παιδί

(το ξένο, που είναι και δικό σου)

Βρέθηκε μόνο του

Να παλεύει σε έναν απάνθρωπο κόσμο

Γιατί εσύ και πάλι δεν ήσουν Εκεί!

@ριστέα

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που βγήκες από τον κόσμο σου

και προσπάθησες να πλησιάσεις τον δικό του

Η μέρα που αποδέχτηκες

Χωρίς επίκριση

Με μια τεράστια αγκαλιά

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που ήσουν δίπλα στον πόνο του

Που ιχνηλάτησες τα σημάδια της ψυχής του

Που αφουγκράστηκες τις σιωπές του

Και γήτευσες με ένα χάδι την ταραχή της ψυχής του

Είναι η μέρα που θέλησες να μάθεις

τι αγαπά, τι ονειρεύεται, τι φοβάται

Είναι η μέρα που ρώτησες για το τι ένιωσε και όχι τι έκανε

Και άκουσες με αμέριστη προσοχή

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που ένα ακόμα παιδί

Βρήκε παρηγοριά, ανακούφιση, γαλήνη

Είναι η μέρα που έδωσες το χαμόγελο σου

Και πήρες πίσω ένα δικό του,
ανεκτίμητο δώρο!

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που σώθηκε ένα παιδί

Γιατί εσύ, ήσουν Εκεί!

@ριστέα

Νομίζω πως το πρώτο ποίημα μου ήταν λειψό.
Γιατί μιλούσε για τη μία πλευρά του φεγγαριού.
Με το δεύτερο έδωσα και την άλλη πλευρά,
θέλοντας να πιστεύω πως θα κάνουμε τα αδύνατα
για να χαμογελάει τούτος ο κόσμος!@ριστέα