Ντύνω με κραυγές τα γενέθλια της Ανοιξης .
Διαμαρτύρομαι στα χρώματα και το φώς !
αφορίζω το χτές ...
Με εξοργίζει ο θρίαμβος του ανήθικου , ψεύτικου ,
πρόστυχου διασυρμού .
Τόση λάσπη στους αγρούς αντίστασης !
τόσος πόνος ...
Κρυμμένη πίσω απο μια κατακκόκινη παπαρούνα αρνούμαι
να συναινέσω στους εκβιασμούς .
Θυμώνω με την άγνοια του κάμπου , με εξοργίζει η
στημένη μεθοδευμένη προδοσία ...
... αντιστέκομαι στην συνωμoσία
Περπατάω ξυπόλητη στο λιβάδι της μοναξιάς .
Μοναχικά και σιωπηλά , μαζεύω στο μαντήλι μου τα δάκρυα μου
... και τα μετατρέπω σε οργή .
© Santina konstantinidou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου