ΒΕΡΥΚΙΟΥ ΕΛΥΑ " Γυναίκα "

Πίνακας Kris Lewis

Άφησα το πλευρό σου να μ'αγκαλιάσει σαν θάλασσα.
Βλέπεις, το ζωντανό νερό υπήρξε πάντα ο κλήρος μου,
και ας φοβήθηκα την έκτη ώρα τα βήματα.
Μπορεί να είμαι αδύναμη,
όμως πουλιά σκορπίζουν χαμόγελα γύρω από τις πλάτες μου.
Γυναίκα εύθραυστη εγώ,
έμαθα ωστόσο πότε να φέρνω βροχή
για να απαλύνω την ξηρασία σου.
Και όταν λυγίζουν οι μίσχοι των στιγμών μέσα στην καταιγίδα,
θυμάμαι να ραίνω τον δρόμο σου με φώτα γαλάζια.

Δώσε μου το χέρι σου.
Θα ανθίζω ατελεύτητα,
όσο χρειάζεται, κάτω από την σκιά σου.
Τις νύχτες κυλούνε για σένα αργά τα ποτάμια μου.
Μην το ξεχνάς.
Πριν χρόνια πολλά κάποια αυγή
υπήρξα η πρώτη, νομίζω,
που είδε κενό το μνήμα.

Ποίημα από την προς έκδοση συλλογή τα Νηπτικά της Θάλασσας, 

Έλυα