Πίνακας: Erica Meriaux |
Σφιχτά θα σε κρατώ
στον κήπο με τις τριανταφυλλιές
ανάμεσα σε ροζ, υγρά φιλιά,
ανάμεσα σε ρόδινα κλωνάρια,
για να 'χεις γύρω σου ευωδιές
και να ξεχνάς…
της πρότερης ζωής τις στενοχώριες
Σα θα ‘ναι οι νυχτιές αφέγγαρες,
στον ίδιο κήπο…
φεγγάρι σου θα είμαι εγώ,
θα ‘ναι τα ρόδα άστρα,
αγιόκλημα θα σου μοσχοβολώ
σε κάθε μου βαθειά ανάσα
Κι όταν θα θες να κοιμηθείς,
ψιθυριστά θα γλυκοτραγουδώ
ένα νανούρισμα δικό μου ροδοζυμωμένο,
ένα νανούρισμα…
που φυλαγμένο θα κρατώ
μες στης καρδιάς μου
τον ασίγαστο παλμό
Κι εσύ,
χρυσοπλεγμένη μου, ρόδινη αγκαλιά
θ’ αναρωτιέσαι…
αν θα επιθυμείς να ξημερώσει
Δροσοσταγμένο ξύπνημα θα μου ζητάς
και να πλυθείς…
μες στο δικό μου πρωινό ροδόνερο
που θα μοσχοβολά
μόνο στου κήπου μας τον κόσμο
(ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου