Συγγραφέας Γρηγόρης Σακαλής
Εκδόσεις : Bookstars-Free Publishing
Κατηγορία : Ποίηση
Σελ.: 42 | Σχήμα 14 Χ 21 εκ.
Περιγραφή :
Πρόκειται για την τρίτη συλλογή του Γρηγόρη Σακαλή.
Είναι μια κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή και μια ωδή στην ελευθερία που βάλλονται πανταχόθεν. Αφιερώνεται σ' αυτούς που αντιπαλεύουν το κυρίαρχο ψέμμα.
http://www.bookstars.gr/
Βιογραφικό σημείωμα:
Ο Γρηγόρης Σακαλής γεννήθηκε και ζει στο Στενήμαχο Νάουσας. Σπούδασε Νομικά στο ΑΠΘ. Έχει εκδώσει τις συλλογές
«Κίβδηλος Καιρός» το 2008 και
«Θαμμένος στην Άμμο» το 2010, από τις εκδόσεις Πλανόδιον,
και τη συλλογή «Πορεία στη γύμνια», Bookstars 2013.
Έχει συμμετάσχει σε ανθολογία των εκδόσεων Ενδυμίων το 2012. Τελευταία του δουλειά η συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες ενός παραμυθά» σε μορφή e-book από την Easywriter.gr. Συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά.
Η ποιητική συλλογή «Πορεία στη Γύμνια» πωλείται μέσω διαδικτύου από την Bookstars.gr.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Απουσία
Όταν περπατάς τα κίτρινα μεσημέρια
σε υγρά καλντερίμια χάρτινων πόλεων
τρέχει ο νους μου σε σένα
σ’ ακολουθώ νοερά
σε μιμούμαι
σε κομματιάζω όταν πέφτουν οι βροχές
κι ύστερα γελάς και κρύβεσαι
ανόητη αγάπη
ποτέ δεν σ’ έφτασα
ούτε τις ώρες του στρώματος
ούτε τις μέρες της φωτιάς
περιπλανήθηκα ασταμάτητα
για να βρω τα ομοιώματά σου
της αγάπης τραγούδια λυπητερά
έγραψα και ξανάγραψα
γύρισα ξανά
μα δεν σε βρήκα
περπατούσες σε δρόμους ορειχάλκινους
τα κίτρινα μεσημέρια
σε χάρτινεςπόλεις
και γέλαγες φριχτά.
Καθώς ενώνω
με νοητές γραμμές
τις τελείες που αφήνεις πίσω σου
σχηματίζω μια εικόνα
που δεν είχα δει ποτέ πριν,
αυτή των πράξεων
και όχι των λόγων και των προφάσεων,
αυτή των δράσεων επί των υπάρξεων
και όχι των υποκριτικών αναπαραστάσεων,
εικόνα που στον προηγηθέντα χρόνο
ήταν ασύλληπτη
δική μου η ευθύνη,
κανείς άλλος δεν φταίει,
μόνο ο νους μου που αποσύρθηκε
στα ενδότερά του
κι άφησε τα μάτια
να κοιτούν ανόητα
τις κινήσεις και τις εκφράσεις σου,
τα λόγια, τα γέλια, τις αγκαλιές, όραση νηπίου
έτσι είναι οέρωτας
ματώνεις και μαθαίνεις
όταν ενώνεις με νοητικές γραμμές,
τις τελείες που αφήνουν πίσω τους οι αγάπες.
Κάθετη απομόνωση
Σε διαμερίσματα στενά
σε οριζόντιες και κάθετες ιδιοκτησίες
στεγάζουμε την ατομικότητά μας
έχουμε ένα τόπο, να κλαίμε
τα βράδια που είμαστε μόνοι
ή κι όταν δεν είμαστε
και κάνουμε κρυφά τσιγάρο στην κουζίνα
τα χαράματα
αφού πήραμε δίωρες δόσεις
νευρωτικού έρωτα
κι είναι τα στήθια μας αδειανά.
Οριζόντια και κάθετη μοναξιά.
Απρόσωπες πολυκατοικίες,
μας ξέρουν μόνο
οι μαγαζάτορες που τους δίνουμε λεφτά
μας χαμογελούν
ρωτάνε, από ενδιαφέρον, τι κάνουμε,
έτσι περνάμε τη ζωή
με μπάλα και στοίχημα
σε νέα στέκια
αυτά τώρα μας ενώνουν
αυτά συζητάμε
και τα δελτία των οχτώ
μιλάμε και δεν κοιταζόμαστε
κι είναι θαύμα το πώς επιβιώνουμε
μέσα στην κάψα
μέσα στην παγωνιά
πως είμαστε μόνοι
όταν σκεφτόμαστε
παραλύουμε για μια στιγμή
κι ύστερα λειτουργεί η απώθηση
και παίρνουμε στο τηλέφωνο
φίλους, γνωστούς κι αγαπημένα πρόσωπα.
Εξαιρετική γραφή. Μπράβο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία γραφή Μπραβο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχωριστο!
ΑπάντησηΔιαγραφή