ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΔΑΚΟΡΟΥ "Εκείνο το ταξίδι"

Τίτλος: Εκείνο το ταξίδι
Συγγραφέας: Ανδρονίκη Δακορού 
Eκδόσεις : Μιχαλη Σιδερη
Σελίδες: 96
Διαστάσεις: 13,7×20,8
ISBN: 978-960-468-225-6

Μέσα από αυτό το βιβλίο θέλησα να στρέψω το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο θεσμό της οικογένειας και να τον διδάξω-αν φυσικά μπορώ μέσα από λίγες σελίδες-την αξία της πραγματικής οικογένειας. Έτσι λοιπόν, θέλησα να προσεγγίσω ένα λίγο πιο σοβαρό θέμα και μέσα από ένα παραμύθι να περάσω τα δικά μου μηνύματα.
Η υιοθεσία είναι μια λέξη που και μόνο στο άκουσμα της,μικροί και μεγάλοι ανατριχιάζουν. Ξέρω πως μέσα από μια ιστορία δε μπορώ να αναλύσω διεξοδικά αυτό το θέμα,αλλά μπορώ μέσα από τις περιπέτειες ενός 11χρονου αγοριού,να "διδάξω" τους μικρούς μας φίλους την αξία της οικογένειας και της αγάπης των δικών μας ανθρώπων. Οικογένεια είναι εκεί που νιώθουμε ασφάλεια,προστασία και χαρά. Οικογένεια είναι οι άνθρωποι που ό,τι και να γίνει θα είναι εκεί για εμάς.
Όπως είπε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν: " τα παραμύθια γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά αλλά και να ξυπνάνε οι ενήλικες"
Συμφωνώ απόλυτα και εγώ.

Ανδρονίκη Δακορού

Οπισθόφυλλο

Στα γενέθλιά του όλος του ο κόσμος αλλάζει ξαφνικά. Όλα όσα θεωρούσε δεδομένα ανατρέπονται. Οι γονείς του -ή μάλλον, αυτοί που θεωρούσε ότι ήταν οι γονείς του- του αποκαλύπτουν, ύστερα από ένα συμβάν, ότι είναι υιοθετημένος. Το μικρό αγόρι πανικοβάλλεται και αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι. Ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες, αγωνία και συναισθήματα ξεκινάει. Όμως, αυτό το ταξίδι μπορεί να αποτελέσει μάθημα συνειδητοποίησης κάποιων σημαντικών πραγμάτων.
Μέσο από αυτό μαθαίνει να πιστεύει στην ύπαρξη μιας δύναμης ανώτερης από τον άνθρωπο και καταλαβαίνει ποια είναι η έννοια της πραγματικής οικογένειας. Έτσι, το ταξίδι αυτό δεν είναι απλά μια περιπέτεια, αλλά ένα μάθημα, ένα μάθημα ζωής! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 Αποσπάσματα

i 

Ξάφνου όλες οι σκέψεις της διαλύθηκαν όταν άκουσε τον άντρα της να τηφωνάζει. Κάτι είχε συμβεί. Τα παράτησε όλα και ακολούθησε την πανικόβλητη φωνή. Μπήκε στο δωμάτιο του Άγγελου και αυτό που είδε την έκανε να πέσει στο δάπεδο. Όλα ήταν άνω κάτω, ντουλάπες ανοιχτές, ρούχα πεταμένα στο κρεβάτι και το αγόρι άφαντο.
‘’Άφησε αυτό.’’ Είπε ο άντρας και της έδωσε ένα τσαλακωμένο χαρτί
‘’ΜΗ ΜΕ ΨΑΞΕΤΕ! ΠΑΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΤΙΑΞΑΤΕ!’’
Διάβασε τα γεμάτα οργή γράμματα του πάνω από δέκα φορές, σα να προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει κάτι, να βρει κάποιο κρυμμένο μήνυμα που θα αποκάλυπτε που είχε πάει.

❀    ❀    ❀    ❀

ii 

‘’Δεν.. δεν έχω γονείς.’’ Είπε και κατέβασε τα μάτια του
‘’Τι εννοείς;’’
‘’Έμαθα χθες ότι είμαι υιοθετημένος, ότι οι άνθρωποι που νόμιζα για γονείς, ήταν ξένοι, οπότε αποφάσισα να φύγω και να πάω να βρω τους πραγματικούς μου.’’
‘’Θέλει θάρρος αυτό που έκανες. Μακάρι να ήμουν και εγώ έτσι να έφευγα και να γλίτωνα από όλα αυτά τα βάσανα.’’ Είπε και συνέχισε ‘’Σε χτυπούσαν πολύ;’’
‘’Δε με είχαν χτυπήσει ποτέ.’’ Απάντησε
‘’Τότε γιατί έφυγες;;’’ ρώτησε ξαφνιασμένη
‘’Δεν ήμουν δικό τους παιδί, απλά με πήραν. Δεν τους ανήκω.’’
‘’Σου φέρονταν καλά;’’ ξαναρώτησε η κοπέλα ακόμα πιο ξαφνιασμένη και όταν εκείνος έγνεψε καταφατικά σηκώθηκε και ύψωσε ελαφρώς τον τόνο της φωνής της ‘’Και τότε γιατί; Γιατί έφυγες;’’
‘’Ήθελα να βρω τους πραγματικούς μου γονείς απλά.’’ Απάντησε και ένιωσε ξάφνου ότι δεν
πίστευε όλα όσα έβγαιναν από το στόμα του
‘’Ξέρεις πόσα βράδια έχω προσευχηθεί να βρισκόταν κάποιος να με πάρει από κοντά τους;
Ξέρεις πόσο τυχερός είσαι που σε πήρε μια καλή οικογένεια; Φαντάζεσαι να ήταν οι πραγματικοί σου γονείς σαν τους δικούς μου; Να σε χτυπάνε, να σου φωνάζουν από το πρωί
ως το βράδυ και να βρίσκεις παρηγοριά και ασφάλεια στο σκοτεινό πάρκινγκ του σπιτιού σου;’’
‘’Δεν το είχα σκεφτεί έτσι.’’ Μουρμούρισε ντροπιασμένος
‘’Έχεις ανθρώπους να σε αγαπάνε και να σε νοιάζονται και εσύ τους εγκατέλειψες; Εγώ αν είχα γονείς να μου φέρονται καλά δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω. Θα ήμουν κάθε λεπτό, κάθε στιγμή μαζί τους, να νιώσω έστω για μία φορά πως είναι να σε αγκαλιάζει κάποιος που σε αγαπάει.’’
Ο Άγγελος την άκουγε προσεκτικά και ένιωσε ένα περίεργο συναίσθημα, ένιωσε να τη λυπάται. Σηκώθηκε και την τράβηξε κοντά του, την πήρε αγκαλιά και την έσφιξε όσο πιο δυνατά μπορούσε.
‘’Έχεις εμένα. Θα έχεις ένα φίλο να μπορείς να του μιλάς και να τον νιώθεις κοντά σου.’’ Της
είπε

Βιογραφικά στοιχεία

Η Ανδρονίκη Δακορού, γεννημένη τον Απρίλιο του 1990, είναι απόφοιτη της Ελληνογαλλικής Σχολής Πειραιά και έχει κάνει σπουδές Ελληνικής Κλασικής Φιλολογίας και Ειδικής Αγωγής. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε τοπικές εφημερίδες. Η αγάπη της για τη λογοτεχνία, καθώς και η ερασιτεχνική συγγραφή βιβλίων, την οδήγησαν στη συγγραφή διηγημάτων. Μετά το Φτερούγισμα προς την ελευθερία, που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους, ακολουθεί το δεύτερό της διήγημα, Εκείνο το ταξίδι, ένα έργο που θα αγαπηθεί και αυτό εξίσου.