Έλα σαν στεφάνι μαγιάτικο
να υποδηλώσεις την κυριαρχία της άνοιξης.
Δροσοσταλιά αυγινή, της ζωής μαρτυρία,
να ξεδιψάσεις τα φλογισμένα μου χείλη.
Έλα σαν ψίθυρος και γίνε κραυγή,
σεισμός που θα ταράξει τα σφαλισμένα
της καρδιάς πορτοπαράθυρα.
Να μ' ακραγγίξεις με την ανάσα σου
να με τυλίξεις με τη φωνή σου.
Έλα σαν άνεμος ντυμένος
τη φορεσιά της λαχτάρας
να εγείρεις το κορμί απ' τη λήθη
να γεννήσεις στην καρδιά κεραυνούς.
Έλα σαν συννεφιά και γίνε καταιγίδα
να ξεπλύνεις τη σκόνη του χρόνου
κι άσε το γέλιο μου διάφανο
να σου υπόσχεται μιαν Οδύσσεια
σε θάλασσες πιότερο αλμυρές
απ' όσες ως τώρα αντάμωσες.
Μη ρωτάς γιατί σωπαίνω...
Πάντα τις θύελλες προσπερνούσα'
τώρα σε ποτήρι μικρό τις στραγγίζω
και στο νησί της Καλυψούς
σου προσφέρω ένα ακόμα ναυάγιο
και σε φιλεύω το τέλος του χρόνου.
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
15/5/19
Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή "Εγώ ειμί Γυνή"
Αγαπημένη μου Γεωργία, σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για το ταξίδι των λογισμών μου. Μεγάλη μου τιμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο !! Μα δεν με εκπλήσσει αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτικό, λυρικό, καλογραμμένο...
"Πάντα τις θύελλες προσπερνούσα'
τώρα σε ποτήρι μικρό τις στραγγίζω"
Επίκαιρο ; Απάντηση τάχα σε διάφορες προκλήσεις/αναποδιές/συμπεριφορές ή/και ενέργειες ; (λέω εγώ τώρα...)
Φαίνεται ότι η υπό έκδοση ποιητική συλλογή θα είναι εφάμιλλη αν όχι καλύτερη της ήδη εκδοθείσης !
Γιώργο σε ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια και για την παρουσία σου στην παρουσίαση του βιβλίου μου. Εύχομαι με το καλό τον Οκτώβριο να έχουμε το Εγώ ειμί Γυνή στα χέρια μας για να κουβεντιασουμε και γι'αυτό.
Διαγραφή