ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ -ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ

Καταμεσής στον κάμπο
σκιάχτρα διώχνουν τα πουλιά.
Τα ρούχα τους κουρελιασμένα.
Γυάλινα κουμπιά τα μάτια τους.
Το ψαθάκι τούς κρύβει το πρόσωπο.
Φιγούρες αστείες,
με χέρια ανοιχτά,
σταυρωμένες λες,
σε μια απέραντη μοναξιά.
Ψιθυριστές προσευχές.
Ξύλινα κουφάρια θλιβερά.
Στέκουν εμπρός μας,
για να θυμίζουν, να μας πληγώνουν.
Να μην υπάρχουν ούτε ο θάνατος
μα ούτε κι η ανάσταση γι’ αυτά.
Πληθαίνουν τα σκιάχτρα γύρω μας,
Τυραννισμένα από το «άγνωστο».
Λαβωμένα από τον χρόνο που αλύπητος προσπερνά!
Τ’ αχυρένια τους σώματα όμως,
με τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους αγκαλιά,
αντιστέκονται στη φθορά.
Οι μορφές τους αινιγματικές,
καημούς ψιθυρίζουν ολοζώντανους.
Χωρίς ποτέ να τις παρασύρει το εφήμερο.
Δίχως ποτέ να λησμονούν την ψυχή εντός τους.
Ιωάννα Αθανασιάδου